ATLASTA SEN paris gibisin sevgilim

belki annem þu çiçeði geçirdi
belki ejderhalar kesti yolumu
kollarýmý bulsaydým elbet
sarardým, yakýn akraba bir atlas gibi boynunu.
yada boynunda yaþayýp,
gözlerinin manzarasýnda izlerdim denizi.
baldýrý çýplak kýzlarýn günlük öpüþmesini,
kavimler göçünü,
dünya harbini...
rotatifler yalan satýyor,
yol çizgileri yalan söylüyor sevgilim.
burdan geçti göðsümü ezen kabileler.
iþaret parmaðým þakaðýma tahammülsüz.
bilincimi vestiyerin saðýndaki komidinde býraktým.
bir çakmak ve yeterince benzin bulursam
ateþle oynardým
annem bölerdi oyunumu.
babam çocukluðumu örterdi
bense sana ipotek edersim herþeyi
aklýmý rehin alýrdý kalbim
dudaklarýmda teninin kýtlýðý baþlardý
diþlerimle kemirirdim yokluðunu
ve yokluðu birçok þeyin
hala avuçlarýmda Ýsa’nýn acýsý.
bir þiþe vay anasýný içmiþ gibi dönüyor basým
ve hala karýnca kararýnca  aklýmdasýn.
ordan mektup yaz bana
ordan sev beni...





pynst.
Sosyal Medyada Paylaşın: