her keder akþamýnda bulutlarýn gizlediði bir koyu hasret yakar tenimi düþünürüm bir ben miydim yoksa trenler arkasýnda koþan çocuk telaþý ve denizi düþleyen bir avuç ýþýltý
çingenelerin ezber bozmadýðý zamanlardý anýmsýyorum zil çalardý eteklerim mahalle þarkýlarýna ve cümbüþe ve yýldýzlara
annemin ipeksi tenine uzanýrdým gece boyu ve cihaný kýskandýran güzelliðine öyle diyorlardý duydum ve hiç þüphe etmedim ona her bakýþýmda
sonra kovaladým hep buðdaylarý baþaklarý gözlerim gibi zeytinleri güne bakanlarý kalbimde çoðalttým gölgeye karþý
bir sabah vakti büyüdüm apansýz anlamadan bilmeden çoðaldým acýdým unutuldum büyüdükçe küçüldüm ufalandým ama hep ayný kaldý gözlerimdeki çocuk telaþý babamýn uzaktan seven gözleri ve annemin üþüyen elleri
lanet ettim sonra yedi tepeli bu þehre keþke dizlerinde uyuya kalsaydým
Beliz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beliz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.