nesil nesil gezdim seni oysa biliyordum gözlerinde aradýðým bir çöldü nihayet neydi bu içinde yaþadýðýmýz viran bir kahkaha ve bin ölüþ ve dudaðýndan kaptýðým bir kýzýl öpücük
hüzünleri devirirdik daðlara daðlar sýrdaþ içimiz eksik neydi her halde eksilten bizi bakýþlarýmýzda bir sarý salýncak zamanýn duruluðundan gelen o bilindik þarký bir camýn buðusunda gizlenmiþ aktý akacak
bilirim kendi kadar eksiktir her insan ay dolunaya ulaþýr nihayet güneþ batar ve yeniden doðar yýldýzlar bir gizlenir bir ýþýldar o gökyüzünün aklý aþan sýnýrsýzlýðýnda insan bakar boyunun elverdiðince
biz yol alýrýz hiçliðimize her pazýl kendini tamamlamaz ne yazýk içimizde bir dürtüdür ki bu hep olmayana elimizin altýndan kayar iç çekiþler çeliþkiler çeliþkiler ve kayboluþ belki de karlý daðýn ardýndaki gerçek
her insan kendini tanýmaz aynalar kadar bir dal ayrýlýr, sökülür aðaç kökünden her insan yaþamaz bazen
Beliz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beliz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.