RUKNETTİN

Ermenice bir þarkýnýn neresinde ah diyeceðimi biliyorum artýk
Neye ne kadar üzüleceðime devlet karar veriyor sevgilim.
Yüzümü asýyorum ama hala yaþayan yüzlerim var
Ben seni yazýnca susuyor bütün þairler
kalemler de...
klasik radyolar da...
Yüzü kýzarýyor murekkebin,
Sokrates savunmasýný yýrtýyor sokaðýn ortasýnda
Hüsrev-i Þirin pür zelal hala gözleri Ferhat’ýn yollarýnda.
Daðlar göðsünü kendisi deldi
Kahramanlýk Hüsrevin
Þimdi þair sustu aþk senin



Benim adým Ruknettin
Hiç bir savaþa katýlmadým
Bütün yenilgileri yaþadým,
Sana yenilmem dahil.
Kalan yanlarým Vietnam’da kurþuna dizildi.
Bir kýsmým denizi geçemeden boðuldu
Yakup hala bana aðlar
Hiç bir kuyuda bulamadým ben beni.
Ellerim arkamdan baðlý
Yüzüstü bir hücrede yatýyorum yaþamý.
Hükmüm oymuþ gözlerimi
Bir kaç milyon yýldýr seni seviyorum.
Fuzuli anlatmýþtýr belki.
Yada ne bileyim çince kadar zordur seni anlatmak.
Düþlerimi polis gözetirken
Ben dýþlerinle gözlerin arasýndaki ülkeye sýðýndým.
Tel örgüler bileklerimi kesti
Müsait olmadýðýmdan ölmemi erteledim þimdi.
Biraz sonra çay içmem gerekiyor üstelik
Ben seni yazýnca c/ay soðuyor sevgilim.
ve gögüslerini hiç öpmedim
Sahi ben seni hiç öpmedim.



pynst.
Sosyal Medyada Paylaşın: