’Elimi beþ yerinden daðladý beþ parmaðýn,
Baðrýmda da yanmadýk bir yer býrakmadan git...
Bir yarýn göçtüðünü,çöktüðünü bir daðýn
Görmemek istiyorsan ardýna bakmadan git!’
yalnýzlýk; gecenin ikinci adý
sabahýn rengiydi sarý bir öfke
o gökten kalbime ateþ yaðdýran
bense can evinden vurulan ülke
baðlýydým idamlýk bir suçlu gibi
urganým gözlerin en karasýndan
o yusuftu, dünya kuyunun dibi
öperdim gizlice hep yarasýndan
kal derdim giderdi hem pervasýzca
hýçkýrýrdý onsuz kapý ve duvar
hayaller kabustu rüyalar deli
yokluðun olduðu her yerde o var
beklerdim, durulur belki diyerek
yaðan yaðmurlarla arýnýr nehir
balçýðýn nefesi rüzgar olur da
savrulur ruhuma ektiði zehir
faili belirsiz bir tükeniþin
ne isbatý mümkün ne olur temyiz
gülüþü silinmiþ gri bir gölge
yýllarýn geride býraktýðý iz
batan bir geminin seyir defteri
dünün sorgusuyla hep haþýr neþir
ayniyle vakidir inkar etsek de
deðiþmeyen yasa; herkes deðiþir
16aðustos