’Kendimi þöyle görürüm düþümde;
Ýki ata birden binmiþim
biriyle kuzeye saldýrýyorum
ötekiyle
alkan lalelerin
kýpkýzýl tutuþtuðu sulara’
vakit gün kurusu
birazdan karanlýk çökecek
gecenin omuzlarýna
kolay þey deðil hani
simsiyah bir perdeyi
ýþýðýn üstüne giydirebilmek
oysa ne kadar da sýradanlaþtý
her gün onlarca ölümü
kurþun artýðý cesetlerden
yaþayan ruhlara devþirmek
yel deðirmenleri masal þimdi
pusatlý gölgelerle savaþýyoruz
ne az ve uz gidiyoruz
ne de dere tepe aþýyoruz
delik deþik algýlarýmýzla
kuruyan zihinlere su taþýyoruz
kayýtsýz sorgular ekilmiþ
çim döþeli sahalara
çekilse pimi daðýlacak bedenler
fýþkýracak kanlandýkça
masumluðu þüpheli düþünceler
.....
vakit gece yorgunu
’Bahçeden kuþ sesleri geliyor
sabahý dinliyorum
bu sefer bezgin
bir vakit
daraðaçlarý kurdum
elimden fýrlayýp gidiyor cellatlar
silah olarak
bir tek soru var elimde
nerede babam, nerede’
6nisan