Mutlu olmak istedim
Hayata gülümsemek
Pembe pencereden bakmak dünyaya
Olmuyor…
Penceremi açýyorum
Gün ýþýðýnda zifiri karanlýk
Duygularým karma karýþýk…
*
Mutlu olmak istiyorum
Birazcýk mutluluk istedim
Neden sevdiklerim hep sýrtýmdan vuruyor
Deðer verdiklerim arkasýný dönüyor
Beni üzüp öylece býrakýp gidiyorlar
Darmadaðýn duygularýmla yalnýzým…
*
Hiç bir þey hissetmiyorum bu aralar
Daha dün meltemler kokunu getirirdi
Onu da burnum almýyor artýk
Hislerim de suskun bu aralar
Bedenim gibi
Benim gibi
Ruhum da darmadaðýn
Özlemlerim arttýkça
Hasret treni vuslata geç kaldýkça
Beynim de donuklaþtý
Týpký mutluluðu arayan gözlerim gibi
*
Güneþ tepedeymiþ
Varlýðý hiç mi hiç fark etmiyor
Gün yirmi dört saat karanlýk
Ne Güneþ gecemi
Ne de ay
Gündüzümü aydýnlatmýyor
Kaldým karanlýðýn tam ortasýnda
Kendi kalabalýðýmda yalnýz bir baþýma
Yalnýzlýk sonum olmaz belki
Ama
Sensiz nefes alamam
Yarýna çýkar mýyým o da muamma!
*
Sensizliðin
Sensizliðin duymadýðým ayak sesleri
Karanlýðýn göremediðim
Karanlýk yüzünde yankýlanýyor
Sessizliðin aðýr kokusu
Sensizliðin hasret dokusu
Karanlýkta etrafýmý sarýyor
Geri sayým mý baþladý yokluðunda bilmiyorum
Mutlu olmak istiyorum olamýyorum…
*
Nefesinde ayak uydurdu sessizliðe
Boþalýyor ciðerlerimden sessizce
Ellerimden kayýp giden mutluluk gibi
Sol yaným yaralý
Ciðerim havasýz
Ruhum berduþ ve sefil
Aklýmý oynattým galiba
Dönüp duruyorum girdabýn orta yerinde
Med cezirlerle hazan mevsimini yaþýyorum
Son nefesimde
Mutlu olmak istiyorum olamýyorum…
*
Karanlýðýn saðýr kulaklarýna haykýrýyorum
Duymuyor ki!
Kendim söyleyip
Kendim dinliyorum
Karanlýkta kaybolan benliðime
Hayallerim bile kâbus oluyor düþlerimde
Penceremi açýyorum
Güneþ ýþýðýnda zifiri karanlýk
Duygularým karma karýþýk
Mutlu olmak istedim! Olamýyorum…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
29.05.2016