ayaða kalktým kendimden çýkmak için biraz uykulu gözlerim uyansýn için. gurup gurup kuþlar uçtu görüntümde bir çatýdan diðerine bir aðaçtan ötekine beyaz bir güvercinle, beyaz kelebek virgül çizdiler ardýndan
yalnýz kanat açsa da bir guruba dahil canlýlar tek baþýna dönmüyor dil sözlerim ne kadar özgür desem de bir düþünceye müdavim onu ince eleyip dokuyor bulutunu aralýyor masal mavinin
bilirim ki yerde ve gökte hayatýn ve siyaha çalan grinin sevgi yeþili aþk kýrmýzýsý rengini þairler aralar en uçuk tonlarýyla girmeyi dener bir kalbe yenilene deðin düþ kýrýklýðý..
uçup konamam kuþlar gibi rahatýmý kaçýran bir yerden bir diðer yere çabucak yine de denerim yeþil gölgesinde Yaradan’ýn kýblem döner sevgiyle o sevgiyi verene
yetmez bir adým
10. 07. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.