ol dedi Tanrý yaratýldý insan düþtü cennetten aþaðý yara aldý tepindi bazý hayvanlar bu yaranýn üstünde büyüdü yaranýn aðzý büyüdü az geldi kan, tuz, kül yaþamýn karanfil kokusu sürüldü ölü aðzýna es geçildi yaþayan ot gibi biçti insaný insan
caným yardan yara aldý suçu yok gülün, kalemin, sözün suçu yok yâre uzanan yolun ki travma geçirmiþti acýyla çiðnediðinde zaman bütün umutlarýný kusmuþtu býrakmýþtý masal satmayý yeni yetme aþýklara kurumuþtu yolun çiçeði kanamýþtý yara
ne zaman deðdi bir yabancý el kanatýldý ülkemin de yarasý açýlarak sevgiyle halkýn arasý bir kargaþa bir tufan kurgulandý öldürüldü suçsuz insanlar, çocuklar kurutuldu yürek pýnarý sular çekildi daðdan silâhlar depolandý yýðýldý merhem aranan yaraya tuz basýldý
þehitler verdi yara, veriyor da þifa diye el açýlýr Allah’a uzun tutulur dualar söz çatlar kurur dimað kalmaz Eyüp’ün sabrý
alaný geniþledi yaranýn gelmeyi unuttu yar
yara azdý
11. 07. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.