Çarmıha Gerilmiş Yıldızlar

Kendi özgür yörüngesinden kaçmýþ
Köleleþmiþ gezegenler arasýnda
Çarmýha gerilmiþ bir kaç yýldýz düþtü avucuma.
Ölümün kýyýsýna öylece uzanmýþ güneþleniyorlardý
Aralarýndan ýþýðý en titrek olan bir tanesi
Kederini azaltmaya çalýþýyor gibi baktý bana
Yanýna sokulup ölümünü azaltmak istedim ama
Çek ayaklarýný ecelimin üstünden der gibi
Ýtti beni ve yörüngesine doðru uzaklaþýp gitti..

Gevþek dokulu bir hayalin peþinden gitti belki de
Gözlerinde belli belirsiz titrek bir ýþýkla
Ölümden yapýlmýþ bir tahta oturdu
Loþ engizisyondan yapýlmýþ bir perdenin arkasýndan
Kendi ýþýðýnýn sesini kýsarak
Zamanýn kemirdiði azýk torbamýzýn içinden
En taze hayallerimizi ve umutlarýmýzý alýp gitti.

O gittikten sonra biraz etrafýmý gözlemledim
Menekþeden yapýlmýþ asmalar birbirine dolanmýþtý
Koca bir þehir yapayalnýz uzanýyordu kendi gölgesinde
Rüzgarlar en yüksek kulelerin boynuna sarýlmýþtý
Avlusu, aðlayan çocuklara açýlan mabetler;
Ve kendi açlýðýný bir türlü doyuramayan saraylar
O eskiyen duvarlarýnýn dibine çökmüþ aðlýyorlardý.

Derken denizden bir nur yükseldi dalgalarla
Göðün o en karanlýk yanlarýna doðru
Taþtan yapýlmýþ çiçeklere su verir gibiydi sanki
Unutulmuþ tapýnaklarýn ruhuna, ruh üflüyordu
Asýllar ayrýlýyordu gölgelerinden bir bir
Mezarlarýnda dirilen babalar en arkadan
Yataklarýndan kandýrýlarak ayrýlmýþ sulara
Gitmeleri gereken yolu gösteriyordu.

Avucuma düþen o yýldýz geldi tekrar
Merhamet bekler bir piþmanlýkla baktý bana
Saçlarýndan taradým usulca
Yüzük parmaðýný uzattý bana
Kendi göðüne niþanladým
Týpký özgür gezegenler gibi...

....


Sosyal Medyada Paylaşın: