Dik bir yokuþtu gözlerin ne vakit baksam aðýrlaþýrdý yürek denen ayný tasanýn ayrý düþleriydik de sonra hatýrladým; Turgut demiþti “durma göðe bakalým” yeryüzü epeyce kirlendi sevgilim…
hiçbir felsefe tutmuyor sevince yaz akþamlarý üþürmüþ þiirlerde kaç kez attým kendimi serin rüyalara ölüm var dedim sindim…
hep kaçasý gelir ya insanýn içinden çýkýlmaz oyunlara düþünce bu sefer ebelendim cezaysa çektim körebe gerçekmiþ göz baðýmý çözdüm.
çýkmaz sokakta bir ev, evde bir kadýn kadýnda bir hal, halde hüzün hüzünde þiir, þiirde bir mahalle mahallede kahya, Yahya lütufta ne zaman içim acýsa söz satar durur özüm sen baðýþla…
Yahya; Allah lütufkardýr
Fotograf, Neslihan Yazýcýlar
Þiirle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.