Benzer…
Dilek çeþmem, Ganj nehrim, akan yüzüm
gördüm ki deðiþen hüznümün aynasý
ayn sen, lâl ben
derlendim toplandým, dünya oldum.
ruh geçmiþe tanýdýk, geleceðe yabancý
içinde çok söz bilinmezli denklem
gözlerinde gülen h(g)ecen oldum.
sarýlýp kollarýndan arþa uzandým
bitmeyen mum, dinmeyen ateþ oldun
eski bir þarkýnýn dilinde naðme
“sen bana geç kaldýn, ben sana erken
”soyunsun gün, sarsýn geceler, vaktimiz varken”
iyi de düne ne oldu?
süzüldü geceden yýldýz saðanaðý
inceden inceden
haziran mezar oldu…
düþ eþiðim, rüya kuþum, ömür yoldaþým
ayýldým harap oldum, soldum kül.
baktým ki aðlýyor Haliç, yanaðýnda bulut
Ýstanbul’un alnýnda terlemiþ o günlerin izi
ayakucumda duruyor terliklerin gelirsen
açýlýr düþlerimin mühürlü izi
kapa gözlerini bil ki bir yunmalýk zaman
bulur ruhlar kendine benzeyeni…
Neslihan Yazýcýlar
16/11/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.