---Gönlündekinin yara mý merhem mi olduðuna karar veremeyene ithafen...---
Sende ne kadarsam, bende o kadarsýn iþte, Ve beni nasýl bilirsen ben öyleyim iþte!...
Nasýl hayal ettin ki beni, nasýl bildin ki! Kalbinden geçirdiðin, andýðýn kadarým ben, Düþün ve sor kendine! Ne kadar sevildin ki? Sevdayý yudum yudum kandýðýn kadarým ben!...
Ne Kerem’im ben ne de Mecnun hâlim var benim! Ne derviþ gibi, sabrý bilen dilim var benim! Dolup dolup taþan bir deli gönlüm var benim Ne yanardað ne alev, yandýðýn kadarým ben!..
Her sabaha, hüzünle uyanýr umutlarým, Bir sözden, bir bakýþtan bin manayý anlarým, Aynayým yüreðine, ne fazlayým ne yarým, Ruhunda yaþattýðýn, sandýðýn kadarým ben!...
Hercaisin anladým, bir de sen anla beni! Haydi, son defa olsun bir candan dinle beni! ’Araf’ deðilim; ya ’git’ ya ’sar’ sevginle beni! Yanýp yanýp da sonra söndüðün kadarým ben!...