Kýrýlarak örülmüyor umutlar
Yol uzuyor önce ardýnsýra
Yürüyorsun; adýmlarýn bu dünyaya dar
Sonra astarsýz bir ömre bir dikiþ daha
Derken uçurum; ömür deniyor ona...
Teraziden bakýnca her þey dengede
Yiyip içiyor, gülüp oynuyor gibiyiz
Ne zaman düþüyor boynun inceden
Oysa; yer yerinden oynuyor
Gözleri ipince oluyor çocuklarýn mesela
Kararýnca umut ve inince gök yere
Soluyorlar bir bir, illâ ki gözlerinden...
Böyle zamanlarda ben
Diþ biliyorum aþka ve umuda...
Öyle bir hezeyân ki
Gelmiyor dile!
Böyle soyunmuþken çocuklar
Böylesine çýplakken
Küsüyorum elbisemin kumaþýna bile!
Özlem TARHAN
Haziran’ da bir hazîn ân...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf