Ýçime akan ýrmaklar kurudu
sen çýkalý babamýn hayatýndan
gözlerimse kalbime küs
boðuldukça yaðmurlarýndan
klasik ayrýlýk filmi ahvâlim
içim erimeye hazýr mum
bir kývýlcým yeterdi oysa
kapmasaydý ansýzýn seni korkum
manasý bozuk bir söz dudaklarýmda
þeytana hayýflanýrken kýyam’et öncesi
bozuk hüsrân gaydasý babam
acýlar yarý arabesk plakta
yaralý yürek korosu dedik
düþ sokaðý nüfus artýrdýkça
kalabalýklar geceden korkarken
yalnýzlar karanlýkla âþk’ta
esmer düþüncelerimi topluyor
cami avlusundaki o güvercin
Azrail gelse korkmazdým oysa
tutuyor olsaydý ellerini ellerim
deðirmenlerimin suyu yorgun
esrik bir firâk dimaðýmda
yokluðun ölümüme fermân
gör artýk vazgeçtim yarýnlarýmdan
yine baðrýndan kopacak bir þiirin ölüm
ürkecek güvercinler yine
öyle kýsaldý ki cümlelerim
biletini kesiyorum hayatýn kinimle
tenim topraðýný özledi
ruhum yolunda avare
hazýrla kefenimi / sana geliyorum
rengi mavi olsun anne...