Güne üstü kapalý bir gece
yýldýzlar aya küskün
bende hislerimin tetikçisine..
Þairi meçhul þiirlerle
ve
boðazýmdaki kördüðümlerle
kinimin sevgime koyduðu elle
ne hazin yol almak yakýn geçmiþe.
Attýðým her adým varacaðým noktaya mesâfe artýrýrken
gördüðüm her baykuþ hayra yorumluyor þerri ötüþüyle.
baykuþlar da sýrdaþým bundan böyle
yabani, alaycý gülüþleriyle.
Karþýma çýkan ilk durak
hayatý yudum yudum zýkkýmlandýðým
umuda kýrkbir mum yaktýðým
sahibi meçhul mey’hâne
aslýnda yegane sýðýnaðým
üstü kapalý hiserime ney’hâne.
Þuur altý þubat tadýnda,
fuzuli mezelerle donanmýþ yine o eski masa
çayýma raký katan aþk ile
gönlüme çay sallayan hevesler ucube kavgada
ya beyhude heveslere koþacaðým gecenin sonunda,
ya da dingin kalacaðým aþk’da.
Geçmiþin sararmýþ yapraklarý
gözlerimden birer yaþ olarak dökülürken
umarsýzca,
beklentisiz omuz silkiyor zihnim bitkin geleceðe .
Sýrrýný çözemediðim iki nefes arasý felsefede
ürkekliðimle girdâbýna saklandýðým her köþe
o sokak lambasý þahidimdir ki
yeminliyim artýk
ne sevmeye
ne de.... -herneyse-
Dilim döndüðünce
en az beþ dilde
ahlakým el verse söveceðimde
nâfile.. -kadýným bir nebze-
Aldýðým her nefes batýyor sol yanýma
ellerim titriyor koynumda
dudaklarým nikotin sarýsý sonbahar
gözlerimden yaðmurlar d’üþüyor
kanýyor usulca...
Ýçimde ki acýyla uyandýðým sabahýn ayazý soðutuyor
geceden kalma yanan külleri
acýnýn sebebi belki aþk, belki hasret
belki de
içinde olmayý istemediðim amansýz gâflet.
Penceremdeki
umut kýrýntýlarýyla beslediðim güvercinler
uyanmak istemediðim her günde
teslim alýyor öfkemi
zehrini düþmana akýtmýþ akrep kadar sakinim þimdi.
Aslýnda,
ne gün doðuyor gecemin sonunda ne devran dönüyor,
farkýna varamamýþým ama dünyam duralý hayli zaman oluyor..
...