Belki hiç sevmediniz, Belki, hiç dostunuz olmadý! Ellerinizi ben’ciliðe uzattýnýz belki! Kendinizi kandýrarak...
Þarkýlar söylemediniz hiç! Çiçekleri sevmediniz... Bir kuþu gözlemediniz belki, Belki bir kediyi okþamadýnýz hiç!.. Kimbilir... Lay lay lom’du belki her gününüz Böyle çabuk geçivereceðini düþünemediniz yýllarýn!..
Sonra... Sonra gönül bahçeniz bomboþ! Gelip geçmiþler, hiç bir iz yok! Bir dost anýsý, bir dost sevgisi, Bir sevda acýsý Veya bir sevda çiçeði, yok!
Ýçimizdeki ýrmak akmamýþ, Kerem Aslý’sýna kavuþamamýþ! Deniziniz derya olamamýþ, Ahhh!.. Çok geç! Artýk, çok geç!!.
06.12.2013 / Kadriye PERVAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadriye Pervan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.