Zaman

Bugün yine hüzün var içimde
Ve ben, yaðmurun yaðmasýný bekliyorum
Bir bardak çay elimde
Pencerenin kenarýndan,
Ýzliyorum olup biteni.

Dinliyorum kendimi,
Düþünüyorum geçmiþi..
Çocukluðum geliyor aklýma
Sebepsiz yere,gülebildiðimi hatýrlýyorum
Ufak þeylerden mutlu olabildiðimi
Tek derdimin oyun oynamak olduðunu..

Hayat mücadelesi dedik
Düþünüyorum da;
Ne kadar yorduk kendimizi
Artan beklentiler,
Ulaþmaya çalýþtýklarýmýz,
Ve ulaþýnca da deðerini yitirdiklerimiz..

Zaman bize çok þey anlattý da
Acaba biz mi anlamadýk ?
Kendimizi, ne istediðimizi...





Sosyal Medyada Paylaşın: