- Geçecek elbet.
Üzülme… ‘’ Demeseydin(iz) keþke.
Burnumun hizasýnda üþüyen hayatýn
Kanatlarýndan düþerek baþladým seni tanýmaya.
Islak kaldýrýmlar
Tek bir ayak
Aksayarak yerle yeksan ettim parmaklarýmý.
Kime fazlaydým
Kim vardý(?)
Bilmediðin ve duymadýðýn içindir
Gülerek insanlara sarýlýþlarýn
Kahkaha dolu bakýþlarýn.
Oysa ne güzel anlatmýþtým sana
Ýçimde ki ürkek duran çocuðun
Pembe masallarýný…
Ve daha çok þey –
Söylemiþtim sana
Gün gelecek
Bir gün aklýmý yitireceðim.
Hatta bildiðim bir yerde kendimi kaybedip
Oraya ait hiçbir þey hatýrlamayacaðýmý
Söylemiþtim de inanmamýþtýn.
Sonra –öleceðim– demiþtim
Yaþanan þeylerin
Vakti kalmadýðýný
Aldýrmamýþtýn.
Tatlý bir veda kalacak benden sonra
Sana
Ona
Ve dahasý…
Kýrgýn, kýzgýn deðilim
Üþürdüm hep
En çok ellerim.
Ve en çok sen bilirdin.
- Gamzen var senin ’’ derdin
Güldüðünde sol yanýnda beliren
Öyle ya þimdi gülüyorum
Çünkü yoksun
Ve buna daha çok gülüyorum
Delilik gibi bir þey bu
Sen aldýrma
Duymayacaksýn zaten…
Aðýr hastalarýn yorgunluðu üzerimde öleceðim
Ne mutlu sana ki
Sen bunlardan haberdar olmayacaksýn.
Ve sonra bir köþede
Unutacaðým güne dek
Hatýrladýklarýmla beraber hayaller kuracaðým.
Ve –ölmedik/çe.
Zen. altýmayýsikibinonaltý