Her þey bir sözle baþladý
þiir hayatýn tamamlayan yaný…
çok öldüm,
gömüldüðüm görülmemiþtir
sýk sýk yýkanýr bedenimde acý
dualar eþliðinde geride kalanlara salavat getirerek.
mürekkebin hokkasýna
batýrýp batýrýp yazýyor
damla damla söz biriktirip
kitaplaþýyorum yine
yazsam hicran
konuþsam dilim kargý
anne maviler de solar mý?
deniz, gökyüzü hep ayný bak
mavi saydam mý
insanlar mý yalancý…
kaç kez giyindim bayramlýklarýmý
babam ne az okþadý saçlarýmý
sen uzaðýmda kokuyorsun
direði sýzlar insanýn
d /erdin
doðrularý nasýl bilirdin anne
bahçede bir çiçeðe koydun adýmý
sen okþa yapraklarýný
gelir rüzgarla bana dokusu, kokusu
dokunuþunun…
bu günlerde
gözlerim uzaklara yatýyor
söz kesiyor avuçlarým
ne zaman baksa denize
gözlerimde koca bir özlem dalgasý
kýnalý ellerinden geçiyor yüzüm
dokunsana bana yine.
göllerde bir çiçeðe düþtü gönlüm
ne zaman açsa bahar
beyazý düþer tenime
bir kurbaða sesi böler sevinci
bak bu gün de uykun yok gözlerim
sokaklara çýkma vaktidir
düþ alýp gelmek var ya
buhar olmasalar.
yaðmur yaðdýðý kadar ýslatýr
çok yürüdüm gözlerimle
her sokak çýkmaz
her taþ sert
þimdi þehir yanýyor
alevi avuçlarýmda
insan olmak ne zor anne…
hayat fotoðraf gibidir
ne çekersen o kalýr elinde
arabýný sakladým
gelince gösteririm…
gitme vaktidir riyanýn rüyasý gözlerinden
öptüm yine beklerim…
...
Þiirler sana emanet tari/f /h /siz...