dünya kuþu yuva kurmuþ içime öylesi bir aðýrlýk öylesi bir güç ýþýklý rüyalarýn yolcusu oluyorum iniyor cümle yüküm üstümden hafifliyorum
sanýyorlar ki bu yeþil ormanýn içinde kurt yok anneler kuzular özgür yayýmda dokunmadan çiçeklere hep sevgi biçiyorlar lâcivert soluklu gece binmiyor üzerime
hep yataðýnda akmýyor sular yolu kesiliyor, boðuluyor bazen bir duvara çarpýyor insan en hareketli þarkýlarda hüznün fotoðrafý düþüyor önüne
ben mi böyleyim sorulu, sorgulu hep mi ayný dönüþ dünyada etki altýna alarak yýldýzlar birbirini bir küme mi kurmaktalar karanlýða bir hare
09. 04. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.