beni büyüttün mü bilmem kalbinde bir çocuk bir genç kýz bir sevgili bir anne derken geniþledi mi yerim bir dünya dolusu insan oldum mu?
ben büyüttüm hep seni dolandý sarmaþýk çiçeðin balkonuma yýldýz oldu göðüme, geceme ay hem yürüdüðüm yol hem kâðýt kalem kitap çizdim resmini büyüdükçe kalbim her insan oldun acýsýný, sevincini duyduðum
ömrüme yazýldýn sevgili sevdanýn çiçeði boyumu aþtý ulaþamazdým oysa asi cüceydim gözlerinden öte yol bulamayan bir kaç adým atýnca sendeleyen gücümü kattýn gücüme ben büyüdü biz oldu
rüyada gezer gibi ayaðým bulutlarda günümde sezildin sevgili seni görünce geldi bahar kardan baþýný çýkardý kardelen öðretti büyümeyi açmayý sevmeyi
her damla gözyaþým iþlendi inci oldu eski sahibi öldü yeni bir insan bakar senli pencerelerden..
07. 04. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.