Dokununca geçmiþten gelen bir aný... Sanrýsý gözlerimin önünde... Aklým bulanýk diz çökmüþ bir ben... Ýntihar eden her sözcük senin kapýnda...
Sahnede sensiz hayatýn ta kendisi... Hadi ’yaþa yaþayabilirsen’ diyen yalancý... Nefesim yetmezken kendime sen nasýl çalabiliyorsun...
Yutkunamadýðým her kelime boðazýmda... Ýnsafsýz mýsýn nesin ? serseri yüreðimin eceli !
Kokuna sarýlmaya hasretim ! Uzun uzadýya sohbetlerimizi özledim.
Kimse senden arta kalanlarla ilgilenmedi... Olmadý benden geriye kalanlardan sað bi’ adam. Sanma ki bende aþk ta yalan... Sanma ki sende kaldým.
Yok hasretine diz çöktüðüm ... Sen gözlerimde kaldýn... Gözlerim de senin yolunda !
Dünya küçük aþk büyükte olsa ayrýlýk oluyor ya... Unutmak olmasa da unutmuþ gibi bakýyorsun ya... Umursamaz bir tavýrla yüreðimi daðlayan , Hiç yaþanmamýþ gibi nasýl yapabiliyorsun...
O ruh benimdi ya bir zamanlar ... Benim olan bensiz nasýl yaþar... Hayat devam ediyor... Tamam ! Ben yalnýz baþýna yarým kalan...
Yunus Özkan
11.03.2016 23:23
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.