demini almamýþ çay gibiydi günleri
yarý kekre bolca çöpürlü
býrakýn renklerin getirisini
siyah beyaz kadar bile net olamadý
griyle özdeþ hayat çizgisi
hep muallaktý yolu
ayaðýný bastýðý zemin
taþ mý toprak mý bilmezdi hiç
farketmiyordu onun için
mekaný plazaymýþ ya da kerpiç
hayalleri göklerde süzülürken
allý turna misali
hep dibe vururdu köstebek gibi
var saydýðý gerçekleri
bazen kitaplarýn içinden
bir rol seçip düþüncelerine
oynamaya kalkardý en yetenekli
aktrist marifetiyle
bir gün kendi kitabý yazýlacaktý
’anna karanina’, ’madam bovary’vs
ya da kitaplaþacaktý ’halide edip’
’rahibe teresa’ veya her kimse
geçmiþin çetelesinden yorgun
geleceðe bir adým atabilmek için
ayakkabýlarýný giydi
kapýdan son bir cesaretle çýktý
kaldýrýmlarý yüksek topuklarýyla eze eze
güneþi baharý yaþamý hissede hissede
yürüdü yürüdü yürüdü
dudaklarýnda eski bir þarkýnýn dizeleri
’dünden sonra yarýndan önce
yaþam durur umut bitince
yaþayamadýkça özgürce
mutluluklar biter
sevsende’
geç kalmýþtý yaþamaya
ama olsundu
’zararýn neresinden dönersen kâr’
daha var olmanýn muhasebesi bitmemiþti ki
kendi adýný duydu narayla karýþýk
sonra bir kurþun uðultusu
bir siren sesi..
sonrasý; kutlu olsun
ölü ve özgür kadýnlar günü...
8mart
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.