kırılan zincirlerin iksirini tükür ey ömür
birazdan kendini fethedecek
kerpiç kokulu yaşamın semavi dokulu düşü!


Duyarlı ve güzel gönlünüz dert görmesin..Kişiliğinizi yansıtan harika bir yazıydı.
Hele başlık başlı başına insanı alıp götürmeye yetti.
Kaleminizi kutluyorum.Sevgiler.

ne mutlu sana mehtap! ne mutlu ki yüreğin, duyarlı gözlerin var.
bunların hiçbirine sahip olamayanları biliyorum ben.

Çok hoş bir tarz. Denemelerde seviyorum dizelerle cümlelerin sırdaş arkadaşlığını... Öyle güzel yazmışsınız ki; sizde dizeler ve cümleler dost olmuşlar artık...

Değerli kaleminizi sürekli okumak umuduyla...

Selamlar...

başlık bile beni düşündürmeye yetti..
kendi üzüm bağçemi düşündüm..
sonra yazıya döndüp..
çok güzel bir anlatım..
tam mehtapça..
sevgilerimle..

Yalnızlığın Üzüm Bahçesi
o üzüm bahçesi hepimizin
çünkü o bahçede büyüdük..

kerpiç kokulu yaşamın semavi kokulu düşü!

ey hüzün ben de seni okşadım
Farid Farjadla renklendirdim düşlerimi
şimdi küçük çocuklar çocuklar var ayak diplerimde
bağırıyorlar hep bir ağızdan

Yeniden yeniden yeniden!!!!

Kutlarım Mehtap hanım

Bazı yazılar birkaç kez okunması gerekirdi anlaşılamamasından değil....

Teşekkürler bunları okuttuğunuz için...saygılarımla....

Kaleme aldığınız güzel yazınızı kutlar sevgiler sunarım değerli kardeşim,,,,

Saygı selamlarımla.

Duvar nemli duruşuna ve küflü salınışına veda ederken ben yaşamın gözlerine mezar olacak kadar iyi hissediyordum kendimi!..


Çünkü, bu gün ne (renk) giysem, demiyorum; giyinebildiler mi diyorum.

Kutlarım Sevgili Altan.

dedi ki karıncalarına siz tenimi titreten ruhumun yalnızlığına ortak olan gece arkadaşlarım
-dokunuyorsunuz ve ben ağlıyorum

nasıl güzel karınca monoloğu
yalnızlık üzüm bahçelerinde gece yıldızları sarar

.

Novalis der ki : “ Kalp, dünyanın ve hayatın anahtarıdır ”


Acaba bizler kaç duvarda kaç kapıları görürüz görmezden geliriz. Anahtarı cebimizde yüreğimizde olan kaç kapının önünden eşiğinden teğet geçeriz…


Ruhlardan süzülen hüzün gözyaşlarıyla duvarlarımız gam yüklenir de içimizde yığılır kim bilir.
Öylece muhteva derinliği olmaksızın sığ yanlarımıza sineriz kim bilir.


*
*
*


Güzel, oldukça güzel bir yazı idi Sevgili Mehtap.



Kaleminin hüzün mürekkebinden damlayan dizelerin renginde kamaştı gözlerimiz.

Çok fazla imgeye boğulmuş, zorlanılıyor anlamak için uğraşırken.
Daha duru yazsanız,'bence' dahamı az edebi olurdu?

tebrikler,

sevgilerimle..

Hiç bir zaman son kırgınlığı olmayacak yüreklerimizin...
Hem ben anladım ki yüreğimiz,
1. 'si sevmek için...
2. 'si kırılmak için varmış Mehtap...

Güzeldi yazın, tebrikler...

ah sen ve o cümlelerin yok mu
ne güzel sin yazar
gönülden tebrik ederim
her zamanki yerinde görmeyi isterim

Kırık olan bir yanımızın hep acır duygu sağanakları eşliğinde...

Her zamanki narinliğinde harikaydı kaleminin narinliği,

Selam sevgilerimle,

kirik döküktüm iyi geldi bu yazi...
kiralim aynalari
kendimiz bile görmeyelim
icimizin derin izlerini...

özlenen sonsuzlugun duvarlarina sesimi carpiyorum
dökülüyoruz iste yildiz yildiz...


......

bu kadarina yetti nefesim...

sevgimle
...

sendeki yetileri kıskanıyoruz...usta....çok farklı ve güzel yazıyorsun...saygılar sevgiler

Yine çok hoş ve betimlemelerin sarhoş ettiği bir paylaşımdı. Teşekkürler sevgili Mehtap Hanımcığım. Sevgilerimle...

"Duvar nemli duruşuna ve küflü salınışına veda ederken ben yaşamın gözlerine mezar olacak kadar iyi hissediyordum kendimi. İçimdeki bu devinim avuçlarımda sıkı sıkı tuttuğum mavi bileyenin parçalanmış kırıklarında anlamını arıyordu!

Ne tuhaf! Duvarın cansızlığına canım can olurken içimdeki ırmağın kuruduğunu ama kuruduğu yerde yüreğimin sonsuzluğa göz kırptığını hissettim... "


sana birşey söyleyeyim mi canımıniçi hatun ..?
ben bu iki paragrafı kelimesi kelimesine,
noktası noktasına seninle daha önce birebir yaşadım sanki...!

ben boşuna korkmuyorum bu rüyalarımdan ya...:)





sevgimle çok çok...