Üstad Necip FAZIL’a Mektup

• 25 Mayıs 2012 Cuma 11:48:15

Geçen yıl başka bir vesile ile gittiğim Eyüp Mezarlığında kabrinin orda olduğunu öğrenmiştim. Ziyaret etmek istemiş satırlara dizelere tarihe sığmayan bu büyük insanın nasıl bir makbere sığdığını çok merak etmiştim. Sade yalın cismi küçük anlamı büyük bir kabir tıpkı anlatımların gibi. Tepenin üzerinde solda içerde toplumun içerisinde milletin sinesinde bir yerde. Başında oturup. Ellerimi açıp. Toprağına dokunmak isterdim sevenlerin sevdiklerinin. saçlarına dokunurcasına. Mezar taşına bakmak isterdim gözlerine bakarcasına. Gözyaşlarımla sulamak isterdim üzerindeki toprakta biten gülleri. Ancak Demirden parmaklıklarla çevreli bir bölüm vardı aramızda ellerimi açıp fatihalar yollamakla yetindim iki metre uzaktan.
Parmaklıklara tutundum ve seni düşündüm hiç düşünmediğim kadar.
Aradan bir yıl geçti ölüm yıl dönümün olduğunu okudum gazetelerden. Gözlerimi kapatıyor yine Eyüp Mezarlığını adımlıyorum hayalimde. Başucuna gelerek fatihalar okuyorum makberinde. Ve şöyle sesleniyorum.
Ey ! Edebiyatımızın, tarihimizin, kültürümüzün büyük insanı büyük usta. Devler gibi eserler bırakmak için karıncalar gibi çalışmalı diyen aksiyon insanı. Hatasıyla sevabıyla hayat dersleri veren büyük insan. Büyük yazar. Büyük usta. Kuranın hiç düşünmezmisiniz ikazlarına kulak tıkayanların adına da düşünüyordu denilecek kadar devrin meselelerine beynini zonklatırcasına yoran, millet adına düşünen büyük mütefekkir. Kırk cümle ile çok şey anlatan yazar. Şairler Sultanı. Üstadların üstadı.

Şiir için söyle diyorsun.

"Bir gün anlaşılır şiir;
Çoğu gitti, azı kaldı.
Ekmek gibi azizleşir,
Çoğu gitti, azı kaldı..."

Bende hayalimde mezarının başında sana şöyle sesleniyorum.

Belki bir gün kavuşuruz
Çoğu gitti azı kaldı.
Sohbetinle avunuruz.
Çoğu gitti azı kaldı.
Nurun ile nurlanırız
Çoğu gitti azı kaldı.
Hasret biter seviniriz.
Çoğu gitti azı kaldı.

Ve yaklaşık bin kilometre öteden ruhuna ulaşır ümidiyle fatihalar okuyorum.