TERKETMEMEN İÇİN BEN TERKEDİYORUM

• 19 Mayıs 2012 Cumartesi 21:51:51

Aşka ve sensizliğe dair yazdığım her yazıda aynısını söylemişimdir kalemime. "yeri gelir sen ondan kaçmaya başlarsın, terk eden sen olursun..." Evet, şimdi terk eden benim. Şimdi kaçan benim. Şimdi sana dair her şeye kulaklarını tıkayıp yolumda yürüyen benim. Fakat her ne kadar unutmaya çalışır gibi davransam da ne yazık ki terk etmek veya unutmak konusunda senin kadar profesyonel değilim. Hala yanından geçerken içimde bir şeylerin koptuğunu hissediyorum. Kendime kin duyuyorum içten içe. Öfkeleniyorum bu formalite icabı terk edişlere.

Umursamıyorsun. Sadece yadırgıyorsun. Öylesine yerleşmiş ki tebessümlerim benim yanından geçme saniyelerinde; tuhaf karşılıyorsun seni görmeyişimim. Bunu başkalarının kulağına fısıldıyorsun. Köşesinde fısıldıyorsun duymamam için, sesini en son noktaya kadar inceltiyor koridorun en kuytusunda fısıldıyorsun. Fakat öylesine aşina ki kulaklarım sesine, nerede olsa duyuyor... Canım acıyor. Keşke diyorum, keşke senin dışarıdan gördüğün gibi gerçekten unutmuş olsam. Keşke sanılan kadar masum olsa bu terk edişim. Keşke terk etmek fiiline uysa.

Kaçıyorum. Adeta kaçıyorum. Üstelik terk etmek fiilini siper ediyorum bu kısa soluklu kaçışa. Hangi koridor başında görsem uzaklaşıyorum arkamı dönüp. Hangi pencereden gözlerinin üzerimdeki ağırlığını hissetsem uzaklaşıyorum. Gözlerin gözlerimle buluştuğunda ise atık her şey için geç oluyor, içimde öldüremediğim hala savaş verdiğim aşkına esir düşüyorum. Çaresiz kaldığım nokta oluyor. Gözlerine düşen yağmur damlası olmak istiyorum o an bakışlarından ayrılmamak için. Hep bakışlarının odağında kalmak istiyorum. Gözlerinin ılık sağanağıyla yıkanmak, arınmak istiyorum içimde ki sahte duygulardan. Seni silerek hayatımın anlamını yitirmek istemiyorum hala yaşamak, yaşadıkça seni hissetmek istiyorum. Her an seninle dolmak istiyorum. Fakat kaçamaya devam ediyorum. Bunları söylerken bile çalan telefonlara kuşkuyla cevap veriyorum. Pencereye yaklaştığımda, sokaktan senin geçme ihtimalinin hissiyatıyla aralıyorum perdeyi. Bu denli sevmeme rağmen terk ediyorum. Çünkü tekrar terkedilmekten korkuyorum. Aslında sadece tekrar terkedilmekten korktuğum için son noktayı ben koymaya çalışıyorum. Fakat bunu bile başaramıyorum.

Yunus Emre Öksüz.