Kadın Var Kadıncık Var

• 18 Şubat 2012 Cumartesi 14:19:28

Bu yı hava, son on yıla göre daha soğuk. Karların yağıp yerde yükselmesini yani kar tutmasını
beklerdik.Kar yağar, daha beyaz örtüsünü bile tam göremeden erir giderdi.Bu yıl herkes kara
doydu.Doydu da taştı bile.doğuda yağan karları düşününce halimize şükrediyorum. Bir kaç gün
kar yağıyor,bir gün hava çok soğuk,daha sonraki gün karlar eriyor.Ortalık eriyen karların şıpır
tılarından geçilmiyor. Yolda yürürken nereye basacağını şaşırıyorsun. Yolların çukurlarında kar
lar,altta kalan buzlu tabaka.Yolda yürümek cambazlık gerektiriyor.Bir tarafların kırıp,hastane
de yatanları düşününce, daha dikkatli yürümek gerektiği, beyninizin bir tarfında, komut veri
yor size.

Dün, şıpırtılı kar erime günüydü.Hava durumu önceki günlere göre iyiceydi. Sabah kahvaltısını
yapıp ortalığı biraz düzelttikten sonra, bugün güzel bir şiir yazayım geçti içinden. Konu arayıp
bulmam gerekmez,ilham da.Konular önümde yığınla. İçeri dışarı, girip çıkarken, şıpırtı sesleri
rahatsız etti. Ya evin önü yine sularla dolmuşsa? Az önce dışardan kürek sesleri duyuluyordu.
Haceli,evinin önünü temizlese gerek diye düşündüm.Acaba daha önce açtığım,caddeye kadar uzanan su yolunu mu açıyor.Haceli’nin karakterini düşününce,yapmayacağını anladım.Apartma
nının önünü açmıştır ancak. Onda yardımlaşmak gibi derin düşünceler nerde.

Önce dışarıya şöyle bir göz atıp,ne olup bittiğini anladıktan sonra, oturur şiirimi yazardım.

Dışarıya çıktığımda berbat durumu gördüm yine. Bizim evin önündeki iyice çukurlaşmış,eriyen
karlar küçük gölcüğünü yapmıştı. Açtığım küçük su arkı kar sularıyla donmuştu .İş yine başa düşmüştü.Bir an düşünmeden,merdivenin altından kazmamı küreğimi alıp,işe koyuldum. Buzla
rı kazmayla kırmaya çalışıyor,suyun gideceği arkı yapıyordum. Buz öyle sertti ki, kadın gücüm
buna yetmiyordu. Bayağı zorlandım. Üstüme gözlerime, buz parçacıkları sıçrıyordu. Bu işi güç
lükle tamamladım.Haceli’gilin apartmana sular yönelmesin diye,onlardan tarafa karlar yığdım.
Yola gitmesi gereken su arkını tam bitiremedim.Oraya park edilen siyah araç yüzünden. İyice
zorlanarak aracın altında kalan bölümü de,elimden geldiğince açmaya çabaladım. Ön tekerlek
lerden ileriye gidemedim.

Bizim ev,iki apartmanın ortasına sanki boğulmak üzere sıkıştırılmış gibiydi.İlk biz yaptırmıştık
ama babamın iyi niyetleri,yapamazlar,edemezleri arasında çevremiz,apartmanlarla sarılmıştı.
Aman komşudur,kardeştir derken çevremiz evlerle kuşatılmıştı.Bizim evin etrafında bıraktığı mız bir kaç metrelik inşaat paylarında başka pay bırakan olmadı. Pay bıraksalar apartmanları
nı yapamazlardı.Sol tarafımızdaki en samimi komşumuz bile, bizim bıraktığımız payı sahiplen
meye kalktı.Sonunda belediyenin incelemesi sonucu,bizim olduğu ortaya çıktı.

Bu kısa açıklamadan sonra devam edeyim.

Evin önü su dolu.Çukura baktım; bir de arkamdaki apartmanın önünde dizilmiş üç kum çuvalı
na.O kum çuvalları orada günlerdir, belkide aylardır duruyordu. Son olarak duvarın dibine sula
rın yığılmasından sora farkettim o çuvalları. Hemen her gün yanından geçiyordum. Bu kumlar bizim evin önünü doldurmaya yeter diye düşünüyordum. Ani bir kararla, hiç olmazsa bir çuvalı
nı getirip duvarın önüne yığayım dedim.Daha önce küçüklü büyüklü taşlar atarak, duvarın dibi
ne gelen suyu engellemiştim.Kum dolu çuvalı yerinden oynatarak,karlı,buzlu yola güçlükle indir
dim. Kumlar buz tutmuştu ve oldukça ağırdı. Karda sürükleyerek evin önüne getirip, buz tut
muş kumu,çuvalı ters çevirerek güçlükle çıkardım."Bu gün bel ağrısı çekiyorum"Kazmayı elime
alıp buzlu kumu üstüme, başıma; hatta elime,yüzüme sıçratarak parçalamayı başardım. Bir yandan da hırsızlık bu yaptığım diye düşünüyorum. Ama n’apayım,kiminse gelsin,parasını vere
yim.Kimin olduğunu bilmiyorum.Bilsem,alabilir miyim diye sorardım.Şimdi önümdeki işim farz
çuval orada kimbilir daha ne kadar bekleyecekti. İçine bakmadan önce onları bırakılmış çöpler
sanıyordum. Merak edip içine bakınca gördüm,kum olduğunu. Bir çuval kum yetmedi. Gözüm
ikinci kum çuvalında.Onu da getirdim. Bu arada sol tarafımızdaki komşumuz, leyla çıktı apart
mandan. Kolay gelsin bile demeden baktı gülümseyerek.

Ben:

"Bak bu sular sizin çatıdan geliyor.Kimsenin baktığı yok.Bizim evin önüne yığıldı akan bütün su
lar. Şuradaki kum çuvalını getirip boşalttım buraya. Güçlükle kırdım.Buz tutmuş."

Leyla:

"Kumları niye eziyorsun? Öylece bırak,erisin. ben n’apabilirim,kadın başıma."

Biraz da,sinirlenerek,güldüm:

" E e ! Ben kadın değil miyim yani.Buzlar eriyince kadar durulur mu? Bu evin önündeki su biri
kintisi ne olacak? Duvara bak! Suyu nasıl da emmiş. Bütün suç bizde burasını güzelce yaptırma
dık. Kış gelmeyecek sandık."

Leyla tınmadan çekti,gitti.Yandaki ekmekçiden ekmeğini aldı, yine önümden yürüyerek apart
manlarına girdi.

İkinci çuvalı da kan-ter içindedemiyeceğim.Ayaklarım buz tutarak,sulara,vıcık vıcık karlara da
larak derken buzlu kumları parçalamayı başardım. İkinci çuval da yetmedi. Yorulmuştum ama
bir çuval daha gerekti. Çukuru doldurmaya yetmese de kar sularını duvarın emmesini engelle
miş olacaktı. son bir gayret,onu da getirdim.Karda, buzda,lapalaşmış kardan çuvalı kaydırarak getirdim. Öyle kolay değildi. Az çekiyor,az duruyordum. Sonunda,bin bir güçlükle onu da parçalayıp,kıyıya doğru yaydım..

Leyla da kadındı, bende.Kendime azıcık övünme payı çıkarayım.İçeri girip, pislik içinde kalmış
üstümü başımı çıkarırken bunlar düşünüyordum. Ayaklarımın parmakları adeta donmuştu. Kendi kendime söylendim. "Kadın var, kadıncık var"

Bir de şöyle derler bizi burada bir kadın:

"iş yapan da avrat, yaptıran da."

İş yaptırmayı bilmiyorum..

16 2 2012/ Nazik Gülünay

Beğen