"BİR KUZUNUN GÜNLÜĞÜ (SON)"

• 19 Ocak 2012 Perşembe 00:59:22

Sevgili Günlük...

Bugün, hayatımın en mutlu günü. Hava çok güzel, etrafta mis gibi çayır, çimen kokuları var. Sabah erkenden bizi ağıldan çıkarttılar, hep beraber otlamaya gittik. Benim gözüm, o kadar kuzu, koyun arasında sevgilimi aradı. Bir an gözlerimiz buluştu. "Mee! Mee!" sesleri arasında karşi koyulmaz bir çekimle birbirimize doğru koştuk. Günlerdir birbirimizi görmediğimiz için çok özlemişiz. Otlamayı bıraktık. Birbirimizi kokladık durduk .Bana çılgınca bir tutku ile bağlandığını, görmeden bir gün bile artık geçirmek istemediğini söyledi. Nasıl mutlu oldum, anlatamam. Bana "Yarın yayla şenlikleri var, kimse bizi farketmez, biraz yanlız kalalım " dedi.

Sevgili Günlük. Mutluluktan uyuyamadım. Bütün gece heyecandan gözüme uyku girmedi.

Sabah erkenden, kalktım. Anam, "Hayrola..! Bugün erkencisin, kırkılacaksın diye heyecan yapmana gerek yok, ben yanında olacağım, sakın korkma..!" dedi. "Yok ana...Bugün sevgilimle bütün gün birlikte olacağız" dedim. Ah Anacığım! Sevgi deyince gözleri buğulanıverir...

Sabahın erken saatlerinden itibaren insanlar, en renkli giysilerini giyinip şenliğin yapıldığı alana plastik sandalyeleri ile birlikte geldiler. Bir taraftan yemekler pişiyor,bir taraftan etraf süsleniyor. Yaylanın tepesine çıkıp önce onları seyre koyulduk...Allahım! Ne güzel bir gün..! Her şeyi ve herkesi çok seviyorum..! Aşağıda çılgın gibi müzik çalıyor, insanlar el ele tutuşmuş, onların deyimiyle..."horon tepiyorlar". Ne komik bir laf. Tepmeyi biz hayvanlara mahsus bir deyim zannederdim. Uzaktan o kadar hoş görünüyorlar ki, dalgalanan bir deniz gibi, müziğin kıvrak nağmeleri arasında inip inip çıkıyorlar. Bu insanları çok seviyorum..." Mee! Mee! " deyiverdim. Sevgilim bana uzun uzun baktı... neşeli hali gitmişti... ürktüm... korktum. Beni artık sevmiyor mu acaba?

"İnsanlar beni korkutuyor", dedi.. "Yaşlı bilge konuşurken duydum, onların bayramı geliyor" dedi. "Hey, ne güzel..! Onlar yine böyle şenlik yapıp eğlenirler... biz de, buradan onları seyredip koklaşırız " dedim... "Onlar eğlenecek belki... ama biz değil... çünkü, bayramlarda bizlerden bazılarını kesip yiyecekler..." diye meledi..
"Nasıl olur... sen ne dediğini biliyor musun? Bizi keseceklerse, niçin iyi muamele ediyor, güzel beslenmemiz için otlaklara salıyorlar? Çoban Ali ..bir kere bizi çok seviyor.. sen bugün çok kötü şeyler uyduruyorsun... böyle melemeye devam edersen seni artık sevmem... beni korkutuyorsun..." diye avaz avaz meledim. Bir taraftan da ağlayarak bayırdan aşağıya koşarak ağılıma geldim. Anam karşıladı beni, ne olduğunu sordu... Konuşacak halim kalmamıştı.

Sevgili günlük... İki gündür ağzıma bir demet ot bile koymadım. Anam da aynı şeyleri anlattı. Meğer doğruymuş. Sevdiğimin de kalbini kırdım. İnsanlar en mutlu günlerinde... bayramlarında...bizi kesip yiyorlarmış... Allahım! İnsanları neden böyle kötü yarattın? Anama dedim ki, "Kaçalım buralardan... ben dayanamam tanıdığım, sevdiğim hiç bir koyunun kesilmesine ..."

Gece, aklıma çılgın bir fikir geldi... sevgili günlük... acaba bunu okuyunca sen ne diyeceksin..? Yalaktaki içtiğimiz suya Çoban Ali’nin kulübesinde gördüğüm, fare zehirini katacağım. Ben bu acıya dayanamam çünkü... Bazı kötü adamlar gelip, içlerimizden en güzel olanı... ki ben de çok güzelim... para karşılığında alıp tokalaşıyorlarmış. Sonra, gözlerimizi kara bir tülbentle bağlayıp, keskin bir bıçakla boğazımızı kesip, etlerimizi pişiriyorlarmış. Allahım! Bana güç ver... bana sabır ver.. .şu anda depresyondayım galiba... alnım terliyor... ayaklarım buz kesti...yok...bunu yapmam lazım... bekleyemem... ya anamı götürürlerse...ya babamı götürürlerse...ya da. ..hayırrr!

Şenlikler tüm hızıyla devam ederken, yaylaya bomba gibi bir haber düştü...Bütün koyunlar telef olmuştu.

Son...
Feray Soydan