Müebbet Nimet ( 1 )

• 29 Aralık 2011 Perşembe 11:36:49

Müebbet Nimet

Büyük demir kapı kara kaplı bir kitap gibi ağır ve gürültüyle açılınca tüm yüzler bir anda o yöne doğru çevrildi. İşte dedi birisi " Yeni bir kuş daha giriyor kafesimize."

Anadolunun ücra bir köşesindeki bir cezaevinin kadınlar koğuşuydu burası. Kıraç bir bozkırın ortasında unutulmuş gibi bir başına, metruk, meçhul bir görüntüsü vardı bu sessiz yapının.

Gardiyan kadın kolundan tutarak önüne kattığı mahkumu içeri sokarak " Arkadaşlar yeni biri daha katıldı aranıza. Hadi elbirliğiyle yardımcı olun, yatacak yer gösterin ona" diye seslenince bir çoğu ayağa kalkarak yeni geleni karşılamaya gönüllü oldular.

" Allah kurtarsın kızım. Akıllı olur, herkesle iyi geçinirsen sen kazanırsın" deyip yeni gelenin sırtını sıvazlayarak arkasını döndü Zehra gardiyan. İri yarı cüssesiyle kendi gibi büyük ve ağır kapıdan çıkıp gitti.

Şimdi herkes büyük bir merak ve ilgiyle ortada öylece durmuş, başı yerde sessizce bekleyen yeni gelene bakmaktaydı. Öyle ya yeni biri yeni bir hikaye demekti oradakiler için.

Önce tepeden tırnağa bir süzüş başladı. Gelenin boyu, posu, yüzü gözü inceden süzüldü. Bir ses " Pek te sıskaymış ayol" dedi, diğeri çok genç olduğundan bahsetti. Gelen için hiç bitmeyecekmiş gibi uzun ama hepi topu bir kaç dakika içinde olmuştu bunlar.

_ Allah kurtarsın kardeş!

_ Allah kurtarsın bacım!

Sesleri arasında kafasını kaldırdı yeni gelen. Gözleri çakmak çakmak baktı. " Aha yeminle ağlayacak şimdi bu taze" dedi birisi. Eksik dişli ağzını eliyle kapatarak seslice güldü. O gülünce diğer kadınlarda hep bir ağızdan gülmeye başladılar.

Kapayın çenenizi!

diye bir ses duyulunca bıçakla kesilmiş gibi bir anda susuverdi tüm kahkahalar ve dahi tüm sesler. Ranzaların olduğu bölümden gelmekte olan kadını görünce topluluk geçmesi için ikiye ayrıldı. Öyle bir sessizlik hasıl olmuştu ki; sinek uçsa kanat sesleri duyulacak gibiydi. Gelen 40-45 yaşlarında, akça-pakça balıketinde bir kadındı. Gözlerindeki öfke yüzüne sirayet etmiş olmalıydı ki, ak yanakları kızıl bir güle dönüşmüştü.

Kalabalıktan birisi cesaretini toplayıp " Ama Sultan ana biz sadece şaka yapıyorduk" deme gafletinde bulundu. Gök mavi gözlerden çakan şimşek yeni bir fırtınanın habercisi gibiydi.

_ Gidin kendinizle dalga geçin başı bitliler! Böyle mi yapılır daha ilk dakikada yeni gelene? Başlatmayın soyunuzdan sopunuzdan da gidin döşek hazırlayın kızcağıza! "

Kalabalık bir anda çil yavrusu gibi sağa-sola dağıldı. Bir kısmı yeni gelenin yatağını hazırlamak için koştururken, diğerleri yarım kalan işlerini yapmaya kaldığı yerden devam ettiler.

" Döne bize iki çay kap getir bakalım!" diye seslendi kadın.

Az ötede duran büyük, tahta masayı gösterdi sonra. Gidip beraberce oturdular boyaları dökülmüş ve sürekli kırıldığı için kırk yerinden çivilenmiş tahta sandalyelere. İvedilikle gelen çaylarını sessizce yudumlamaya başladılar. Yeni gelenin ürkek bir halde etrafını gözlemlemesini gülümseyerek karşıladı Sultan ana. Nasılsa çok vakitleri olacaktı merak edilenleri sormaya, insan burada en çok ve en iyi sabretmeyi öğreniyordu ne de olsa.

Genç kadın iri kömür karası gözlerini önce koğuşun rutubetten kararmış duvarlarına oradan da mutfak olarak kullanılan bölümüne çevirdi. Kadınlar hummalı bir şekilde yemek hazırlığına başlamışlardı. Sanki her bir tencereyi, tavayı, sahanı mimlermişçesine dikkatle bakıyordu. Biraz ileride duvardan duvara gerilen ipe çamaşırlar asılmıştı. Basma etekler, pazen donlar, kocaman patiska sütyenler bayrak gibi salınıyordu ipte. Birden gözleri büyüdü genç kadının, dikkatle bir şeye bakıyordu. Bakışları şaşkınlıktan sevecen bir gülümsemeye dönüşünce Sultan kadın merak edip kafasını çevirip o tarafa baktığında, çamaşır yıkayan anasının yanında taburede oturan, bez bebeğiyle oynamakta olan kız çocuğunu gördü. Elif’ imiz o dedi gülümseyerek. " Seher’ in kızıdır, burada doğdu bahtsızım. Gün, güneş nedir bilmez daha"

Yeni gelenin gözlerinden bir hüzün bulutu geçer gibi olunca Sultan ana dayanamayıp sordu. " Anlat bakalım kızım kimsin, nesin? Ne yaptın suçun ne ? " Nimet dedi genç kadın usulca.

" Adım Nimet benim. Osmancık’ın Hatipler köyündenim. Kocamı ve sevgilisini öldürdüm "