KIRMIZI GÜLLER BÖLÜM 28

• 23 Aralık 2011 Cuma 00:04:28

Eve gelince kardeşlerini görünce çok mutlu olmuş;sevgiyle sarıldılar birbirlerine.hele hediyelerini açınca öyle sevindiler ki...Onlar da ablalarına harçlıklarını biriktirip yılbaşı hediyesi bir yüzük almışlardı.
"Ablam senin hiç takın yoktu; bari yüzüğün olsun" diyorlardı.
Selma öyle çok duygulanmıştı ki; ağlamamak için kendini zor tuttu.
"Off! yaa siz beni ağlatacaksınız.Hadi hazırlanın gidiyoruz."Neşe içinde giyindiler...
"Kızım nasıl gideceksiniz? " diye annesi sordu.
"Annem taksi çağırırız; bu kıyafetlerle yolda yürünmez."
Erkek kardeşi kapıdan çıkıyordu ki ; şirketin arabası evin önünde durdu.
Şoför "Sizi almaya geldim; tam da zili çalacaktım" dedi.
Müdür bey göndermiş; çok da iyi olmuştu.Gidecekleri yer biraz uzak ve kar atıştırıyordu.
Bir gün sonra olacak geceye hazırlıklar sürüyor;sokaklar süsleniyordu.
Geldikleri salon çok büyük ve oldukça kalabalıktı.Onları kapıda müdür bey karşıladı.
" Hoş geldiniz."
"Hoş bulduk; araba için teşekkürler,ne kadar düşüncelisiniz."
Müdür onları kendi masalarına götürmüş; eşi ve başkaları da vardı.Selamlaşıp oturdular.
Müdürün hanımı Selma yı ve kardeşlerini onlara tanıştırdı.
Herkes birbirinle sohbet ediyordu.Masalara ise kuru pastalar, çerezler konulmuştu.
"Selma tanıdık var mı ?" diye etrafına bakındı..Çoğu uzaktaydı Yakınında samimi olduğu kimseleri göremedi.Metin de yoktu ortalarda...
Orkestra yerini almış ve çalmaya başlamışlardı .Solistin sesi güzeldi; önce ağır parçalardan söylemeye başladı. Pistte çıkıp dans eden çiftler de vardı.
Gecenin ilerleyen saatlerinde hızlı danslar başlayınca Selma da kardeşlerine
"Haydi siz de kalkın" dedi. Biliyordu ki kız kardeşi dans etmeyi çok seviyordu.
"Nasıl olur abla? "
"Neden ? Bu gece sizin geceniz ;eğlenin doyasıya."
"Abla ya sen ?"
" Ben sizi seyredeceğim."
"Tamam o zaman ." İki kardeş kalktılar. Müziğin ritmine uyup oynamaya başladılar. Selma tempo tutup onları izliyordu.
Saat yirmiüç gibi müziğe biraz ara verdiler; diğer solistler gelecekti.
Kardeşleri masaya dönünce "Ablam iyi ki geldik; çok eğleniyoruz" diyerek sevinçlerini gösterdiler.
Çocukların neşesi Selma yı da mutlu ediyordu.
Üç sanatçı daha çıktı arka arkaya; güzel eserler okudular.O arada saat yirmidördü vurmuş ; yeni yılı karşılamışlardı. Yemek servisi tekrar başlamış; içki içenler çılgınca eğleniyorlardı.
Müdür bir ara Selma yı dansa kaldırdı ."Bilmiyorum" dese de biraz eşlik etmişti.
O arada uzaktan Rıza’yı farketmiş; görmemezlikten gelmişti. Tek korkusu gelip onu dansa kaldırmasıydı. Oldu da... oturduklarını görünce yanında belirdi.
Demek müdürle dans ettiğimi gördü.ne yapacağını bilemedi .Rıza elini uzatmış ve...
" Benimle dans eder misin ?"
Çaresiz... kalktı.
" Bakın ben dans etmesini bilmem ;bir iki dönüp otururum "dedi.
Rıza sessizce onun elini tuttu; müziğin ritmine uydurup döndürmeye başladı .
Ağır parça bitip müzik hızlanınca
"Oturalım ben bu dansları hiç bilmiyorum."
"Birazcık oynamaz mısın ?"
"Hayır" Diyerek yürüdü. Rıza’da teşekkür edip masasına getirmek zorunda kaldı.

Kız kardeşi "Abla kim bu bey ? " diye sordu.
"İş arkadaşı canım."
Zaman akıp gidiyor; ama Metin hala yoktu ortalarda.
"Bu gece gelmeyecek herhalde " diye düşünürken ; kardeşleri de "Artık gitsek mi abla ?" dediler.
"Tamam canlarım; bir bakalım da şoförü görürsek bizi götürsün diyelim." Etrafına bakındı ki
Metin geliyordu karşıdan. Selma’yı farketmemiş ; çok kişiyle konuşuyordu.
Müdür de ayağa kalkıp işaret etti ona "Buradayız" diye. Metin de görüp, yanlarına geldi.
"İyi akşamlar;kusura bakmayın geciktim."Selma yada "Merhaba" dedi ve kardeşleinle de tokalaşıp; masanın öbür ucuna oturdu.
"Zor yetiştim , İzmir ’den geliyorum; az daha burada olamayacaktım" diye anlatıyordu yanındakilere...
Diğer arkadaşlarınla konuşuyordu ;çok yorgun bir hali vardı.
Bir ara Selma ile göz göze gelerek hafifçe gülümsedi. Birbirlerine uzak oldukları için konuşma imkanı yoktu.
Müdür "Yarın akşam için ne yaptın ?" diye sordu.
"Evet yer ayırtım ama; çok zor oldu "diye yanıt verdi.
Selma pek bir şey anlamamış;duymamazlığa geldi. Tabi ki onlar yıl başı için bir yerlere gideceklerdir; diye düşündü. Canı sıkılmıştı.
" Artık gitsek..." diye bakındı.
Güzel bir müzik çalıyordu; müdür eşini dansa kaldırmış.
"Hanım hadi bu bizim için. "
Selma onları izlerken karşısında Metin’i gördü.
"Benimle dans eder misin? diyordu; sevecen bir sesle.
"Peki... ama.... daha önce söylemiştim ben dans fazla bilmiyorum."
"Tamam; sen bana uy yeter" diye dönmeye başladılar.Bakışları karşılaştı.
" Gördün mü alışıyorsun" diyordu ona.
" Nasılsın ?"
"Ben iyiyim de... sen oldukça yorgun görünüyorsun."
"Çok mu belli oluyor?"
"Ehhh...ve yine kayıplardasın."
"Evet, bu ara işlerim fazla; oradan oraya koşturdum .Ama düzelecek; çoğu gitti az kaldı."
" Allah yardımcın olsun; ne diyeyim ?"
Bir süre sesizce dans ettiler; sadece gözleri konuştu müzik bitene kadar.
Selma çok mutluydu Metin’in kollarında; onun kokusu, sıcaklığı sarmıştı yüreğini.Umutsuz sevdasını yaşıyordu ne yazık kiii...
"Oturalım mı artık ? "diye baktı onun gözlerine.
"Sen bilirsin."
"Zaten sen de yorgunsun."
"Peki ." Masaya döndüler.
Çocuklar "Abla gitsek mi ? Annem de yalnız merak edecek."
"Tamam canım şöföre söyleyelim de götürsün bizi" diye bakındı.
Metin "Ne oldu ?" diye sordu.
"Çocuklar gidelim diyor da şoförü aradım.
"Tamam; ben bulurum" diyerek kalktı ve biraz sonra geldi.
" Hadi hazırlanın;sizi bekliyor, götürecek."dedi.
Beraber kapıya kadar geldil ." İyi geceler" dileyip ayrıldılar.
Eresi gün geç kalktıllar ;kahvaltı yapıp, biraz iş yaptılar.Akşam olunca çocuklar
"Ne olur biraz gezelim "diye ablasına rica ettiler.
Anneleri ile beraber çıktılar; caddeler insandan geçilmiyor,sokaklarda konserler veriliyor; herkes eğleniyordu. Yoruluncaya kadar dolaştılar.Saatler geçmiş; Selma buruktu.Metin hala onu aramamıştı.
Oysa yılbaşını onunla beraber geçirmeyi düşlemişti hep... ama... " Yanılmışım" dedi içinden. "Neyazık ki yanılmışım."
Tatil bitip de iş başı yapınca; müdüre aldığı hediyeyi götürüp masasına bıraktı.
< Nice yıllara ...>diye de not yazmıştı.
Metin’in hediyesi de yanındaydı ; gelirse veririm diye düşünmüştü.
Müdür hediyesini görünce çok sevinmiş ona
"içine senin resmini koyacağım; hani Uludağ’da çekilmiştik ya..." Selma çok sevindi .
"Metin Bey e de bir şeyler almıştım ama... acaba nasıl ulaştırsam ?"
" Sen bana ver; ben veririm" diye söyleyince bir şey diyemedi. ve elindeki hediyeyi ona uzattı.Müdür çıkıp odasına götürdü.
O gün gene Metin gelmemiş ama; kırmızı gülü gelmişti.
<Mutlu yıllara... diye yazmıştı.
Öğleden sonra Rıza bey göründü; elinde de küçük bir paket vardı.Selma ya uzatarak...
"İyi senelere " dedi.
Selma şaşkın; alıp almamak da tereddüt etti.
Rıza bey nazik bir sesle "Umarım bunu da çöpe atmazsın" dedi.
Selma "Kusura bakmayın " Almak zorunda kaldı .
" Teşekkür ederim" diyerek paketi açtı.Çok güzel bir kalemlikti.
Masasına koyup birer kahve söyledi.
Rıza çok kibar ,sakin biri idi.Gayet güzel giyiniyor ve oldukça saygılıydı .
Selma içinden (Çok iyisin; ideal bir eş, iyi bir baba olursun.Ama bana göre değilsin.) diye geçirdi.
Rıza Bey fazla oturmadı. "bana müsaade" dedi ve yanından ayrıldı.
Günler geçiyor; yoğun bir iş temposuyla çalışıyordu Selma cık.Ocak aynın yarısı olmuş; Metin ortalarda görünmemiş ve hiçbir haber de yoktu. Çok üzgündü ama; belli etmemeye çalışıyordu.
Rıza Bey sık sık geliyor " iş için uğradım" diyerek onun kızmasına fırsat vermiyordu.
Yine bir pazartesi kırmızı gülü masasındaydı bir de kısacık bir not.....
< Nişanlandım; evleniyorum. Metin.> Yazıyordu...
Selma beyninden vurulmuşa döndü; birkaç kez okudu.... ne olduğunu bilemedi; başı döndü ve kendini zor tuttu.

AYŞE KARAN

DEVAM EDECEK