Asude Düşler Ülkesi

• 18 Kasım 2011 Cuma 08:33:28

Bir hazan deminde, dallarında titrek yaprakların hüznüyle suskun ağaçlar. Serçe telaşı, güvercin sakinliği. Güneş bile üşürken bulutların koynunda, ben hâlâ asude hayallere tutunurum. Havanın kararı yok. Kâh yağmur ihtimali kâh kuru ayaz. Yaza dair hatıralar henüz tam silinmemiş. Kentin caddeleri kış hazırlığında. At kestaneleri, eteklerindeki taşı döker sanki yollara. Bilmiyorum, Kanlıca’nın ihtiyarları hâlâ geçen sonbaharları hatırlar mı? Cihana bir şair daha gelir mi ölümün asude bir bahar ülkesi olduğunu dillendirecek…

Türk şiirinde kuğunun son şarkısını terennüm ettiren Yahya kemal, ölümü sevimlileştirme konusunda oldukça mahir. Onun şikayeti ölümden ziyade ayrılıktan. “Ölmek kaderde var bize ürküntü vermiyor; Lakin vatandan ayrılışın ıstırabı zor.”derken “ Ölüm ile ayrılığı tartmışlar elli dirhem fazla gelmiş ayrılık.” diyen Karacoğlan’dan biraz ayrılır gibi gözükse de aslında Karacoğlan’nın şikayeti de ayrılıktan.

Yine ölüm için, “Uğurlu kademli yer, her zaman tatlı ülke.”diyen Rilke; bize şairlerin ölümü bile sevimlileştiren gizemli kişiler olduğunu isbatlar sanki. Ölümü olumlulayıcı tema, farklı dine ve milliyete mensup şairlerde aynı ruh hâlinin sözcüklere dökülmüş hâli. Bu dizeler Rilke, Yahya Kemal ve Karacoğlan’ı birlikte yâd ettirecek; sevdirecek kadar büyüleyici bence. Asude ülke, şairlerin ortak düşü. Biz de kerevetine çıkmak isteyen okurlar olarak kalsak bile bahtiyar sayılırız.

Yukarıda adı geçen şairlerin asude düşlerini Necip Fazıl merhum da sağlığında “Öleceğiz müjdeler olsun müjdeler olsun/ Ölümü de öldüren Rabbe secdeler olsun.” Ölüm güzel şey budur perde ardından haber / Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber.”dizeleri ile destekler. Asude bir ülkede, asude bir uykudan sonra; asude sabahlara uyanmak güzel olsa gerek…
Ankara,18.11.2011 İbrahim KİLİK