“Canım kurban olsun sana” : “Sevgi okyanusunda kulaç attıran söz”. Bu duygulu seslenişi ne çok duyduk. Söyleyenin de; yüreğini gördük, ruhunu gönlümüzde hissettik, sevgisini iliklerimize kadar yerleştirdik. Çünkü bu sözü; bizi en ama en çok sevenlerimizden işittik.

“Kurbanın olayım deme böyle” diyenin serzenişini; kulağı sağır olmadıkça kim işitmez ki Allah’ınızın aşkına. Belli ki yüreği acıyor. Daha fazla üzmemek gerek.

“Sen böyle de, canım kurban olsun sana!” Bir dilek ama nasıl bir dilek. Söyleyeceği sevgi dolu sözcükleri, uzatacağı sıcacık bir eli, bal damlatacağı bir dili var. “Yeter ki mülayim ol, uzlaş” der gibi. Ne kadar ılık bir cümle!

“Kurban ol sen bana!” Had safhada sitemkarlık hissediliyor. Belli ki sözün sahibi yıkılmış, hak etmediği bir davranışa maruz kalmış. Değmezsin diye avaz avaz bağırıyor. Peki birlikte nefes almak varken neden kurban olunsun ki!

“Kurbanlık koyun gibiyim”; Gözden çıkarılmışlığın öfkesini bakışlarından sessiz sessiz saçanları anlatır gibi. Ya da sanki cepteki paranın harcanmadan önceki son sıcaklığını yüreğinde hissedenleri ima ediyor. Eli kolu bağlanan , keskin darbeyi ruhunda hissedenlerin çaresizlik önsözü. Böyle hissedenlere ne diyelim: ‘Allah kolaylıklar versin’.

Aysel AKSÜMER