Yer Altında Yaşıyordum

• 27 Ekim 2011 Perşembe 00:28:14

Hepsi uzakta diye yazmıştı.Sevdiklerimin hepsi uzakta..Buna dayanamamıştım. Bu tümce
yüzlerce kez beynimde uğuldadı.çok mu bencilim?..Hepsi değil ,o demesini istiyorum..

Öyle acılar içinde kıvranırım ki yazmak istemem. Sesim olduğunu unuturum. Şarkı söyle-
mem.. Şairliğim çöp tenekesidir; yanına yaklaşmam.. İçim ağlar. Gözlerime yığılıveren
yaşları kimseye göstermeden usulca silerim.. Acılarım geçimsizlikle gösterir kendini her-
kesi haşlarım..Sinirliliğimden herkes payını alır; kendim bile.Dünyanın en günahkâr insanı
sın derim,bu yaptıklarını beğeniyor musun? -Hayır. Ben kendimi iyi huyluyken de beğen-
mem..Şu an da hiç yazacak güçte değilim.Yazmış olmak için yazıyorum..Oda soğuk elle-
rim üşüyor. Yanımızdaki inşaatten tak tak sesleri ,boğuk sesli çalışanların sesleri duyulu
yor.Her sese önem veririm. İster tak tak sesi ,ister boş bir kahkaha olsun..

Onun sesi kalmadı bende..Tüketti..Az önce şöyle düşünüyordum.. Sen bana bir milim gel
ben sana bir adım geleyim. Ah bağışlanmaz bulut!.. Gerçekten uçarısın.. Sana yazdığım
mektuplarım artık seni göklere çıkarmıyor..Güneş de değilsin.yıldız da .Benim ,çiçekleri-
mi ,ağaçlarımı, topraklarımı kuruttun..Bahçeye sevginle girmiyorum artık. . Altında göz-
yaşlarımı doyasıya akıttığım ağacın altından geçiyorum hep..Yaşlı bir elma ağacı..Uzak-
tan yabani kirazlar ,kara kavaklar,iki küçük ceviz ağacı da beni görüyordu.. Hep senin-
le düşlediğim bu bahçe yalnızlaşmıştı..Benim gibi yapyalnız..Kuşların sesi sanki başka bir
dünyadan duyuluyordu..Bulutlar en uzaklara çekilmiş ,yıldızlar sipsivri birer taş parçası
olmuştu.. Güneş can alıcı Azraildi..Gökyüzü çocukluğumda ürkerek baktığım canavardı.
Sanki beni avucu ortasına almış yerin dibine geçiriyordu..

Yer altında yaşıyordum..Kara kara taşlar ,yılanlar ortasında.Hiç bir umut ışığı yoktu..I-
şıltılı bir nehir arıyordum..İçine balıklar bırakmalıydım.. O çocuk başıma ördüğü sazlar-
dan taç örmeliydin..Özlemle beklemeliydim onu..Portakal rengi kazağı güneşle ,yüzüyle
uyum içinde bir çiğdem güzelliğinde gülümsemeliydi..Ben omuzuna yaslamalıydım başımı :
Sana limon küfü yeşil yakışır demeliydim.. Öreyim ister misin? Daha da kızarırdı yüzü bi-
lirim..Sinirlenince alnının ortasında kabaran damarın izi bile görünmezdi..Sıkıca kavrar-
dı tuttuğu ellerimi ,dudaklarına götürürdü..

Ölüm ..ama ,gerçek ölüm..Sevgisiz yaşamak..Aşksız..Ne çiçek ,ne böcek güzel..hep kap-
kara bir duvar var önünüzde.. Koşuyorsunuz kapılara ..hepsi örtük, kilitli..Cebinizde a-
nahtar yok..Her eve koşuyorsunuz..Sizin eviniz değil..Her yerde konuksunuz ya da hır-
sızlama girmişsiniz..

Hep merdivenler..Yukarı çıkılanlar,aşağı inilenler..Sınırlarda öldürülenler.. Sınıra yaklaş-
mamak için bütün insani gücünüzü kullanacaksınız..Sınıra yaklaşmak yasak.. Ortalarda
yaşayacaksınız. Hep orta, orta,orta.. Onun adını bile tutsak gibi içinizden fısıldayın..
Kâğıda yazmayın..Düşlerden sakının..Çevredekiler ,tüm insanlar..Silâhlarlardan düşman
lardan..

Seviyorsunuz.. Yalnızsınız..Üstelik sevdiğiniz bütün seslerinizi toplayıp ,bir yıdıza kilit-
lemiş..Orada yapay insanlar var..O gerçek insan sanıyor..Kâğıtlarla ,kalemlerle boğuşu-
yor..

Gerçek insan yaşıyor mu?

Kimse yaşamıyor..Herkes yaşıyor gibi yapıyor..Birbirlerine ses çıkaramıyor.. Çoğunluk
oluruna gidiyor..Bir pisliği yüklenmişler..Hammallık yapıyorlar;yaşamamanın ağır bedeli.
boş hammallık.. Çuvalda sevgi kırıntılarını boşuna arıyorum.. Ellerimiz hep yapyalnız..
Ben de yaşayamayanlar arasında kendime çıkış yolları arıyorum, arıyorum, arıyorum..

O öyle güzel ki!..ona yaşamamak hiç yakışmıyor..Bir su içimi yol kıycığında duramaz mı?
Sonsuz düzlükler bulunan yerde..Tek tük yabani armutların ağaçlarının,alıçların,minik te-
peciklerin,ekinlerin ,salınan başakların hafif esintilerle devindiği yerde.. Al ellerim senin
diye uzatırım..Bir şarkı dinlerce dinlerim sesini..Çalı dikeni uzamaz aramızda.. Bir huy-
suz kedi miyavlamaz..Ayakkabılarımızın içi çay kokar..