Sevdim seni sonunu duwunmeden

• 19 Ekim 2011 Çarşamba 21:03:52

Yene sessiz,sakit ve qemli halda otagimda oturmuwdum. Men 4 divara baxirdim 4 divarda mene baxirdi. Otenler yadima duwmuw yene gozlerim dolmuwdu agladim,agladim elece durmadan agladim. Sanki bu 4 divarda menle beraber aglayirdi. Bir anliq guclu yagiw yagmasini istedim. Sanki goyler meni duydu guclu ildirim cagdi ve yagiw yagmaga bawladi tez qacdim penceriye dogru gozlerimde yagan yagiwin sevinci,qelbimde onsuzluqdan dogan huzun vardi. Heyete duwmek ve yagiwin altinda gezmek ucun telesirdim. Nece telesik duwdumse eynime bir wey goturmekde yadimdan cixdi. Heyete duwer duwmez ilk yagiw damcilari uzume deydi. Sanki goylerde mencun aglayirdi,menle beraber ele bil tebiet de qeme batmiwdi. Yollar da menden bawqa hec kim yoxuydu sanki her kes yagiwdan qacib gizlenmiwdi. Mense yagiwin altinda elece gedirdim ama ozumde bilmirdim hara gedirem,yagiw meni berk-berk qucaqliyib oz qoynuna almiwdi. Bir zaman ayildim ki, 1 skamerkada oturmuwam,ozumde bilmedim bura nece gelib cixmiwam. Bu skamerka mene cox yaxin ve cox eziz idi. Seni her zaman sevincle gozlediyim skamerkaydi. Ama indi sensiz,tenha oturmuwam,sanki gelmiyeceyini bilmiye-bilmiye yene gozleyirdim. Gozlerimde bitmek bilmeyen huzun,qelbimde silinmez o xow xatireler vardi. Birden 1 ses ewitdim qelbim heyacandan tez-tez doyunmeye bawladi yoxsa,yoxsa sen geldinmi gulum? yoxsa mene geri qayitdinmi? Ama hec 1 ses gelmedi qelbimde yaranan 1 anliq sevinc yene ozunu keder ve qeme buraxdi. Anladim ki, sensizlik menim alin yazimmiw,anladim ki, seni hec vaxt unuda bilmiyecem,anladim ki, gedenler geri qayitmir men bunlari yaxwi anladim gulum,yaxwi anladim. Ama yene heyatdan kusmedim sevdim heyati. Sevdim ewq zerbesinden yigilmagimi,qalxmagimi. Gulenle gulmesemde aglayanla aglamagimi sevdim. Orda elece oturdum yagiw damcilari uzume vurur mense xeyallara dalib getmiwdim. Zaman kecir ama men yene oturdugum yerden qalxa bilmirdim sanki xatireler meni ozune heps etmiwdi. Birden yagiw damcilarinin uzume vurmadigini hiss eledim ve birden ayildim artiq sabah olmaq uzereydi mense zamanin nece kecdiyini hec anlamamiwdim. Oturdugum yerden 1 anliq ayaga qalxdim eve gedem ama ayaglarim tutulmuwdu yeriye bilmirdim guclesede olsa eve dogru irellemeye bawladim. Eve catanda her kesin yatmadigini,cox narahat olduqlarini gordum her kes cox qorxmuwdu mene nese oldu deye hetda dostum da gelmiwdi. Mense evdekilere ne deyeceyimi bilmedim sadece yatmaq istediyimi dedim ve getdim yerimde uzandim. Goz yawlarimi saxliya bilmedim agladim ona gore agladim ki, hem ozumu hemde evdekileri,yaxin dostlarimi cox uzurdum buna hec haqqim yoxuydu. Onlar meni sevir meni hemiwe ki, guleruz Xaliq kimi gormek isteyirdiler mense onlari cox uzurdum. Anladim ki, meni bu halda qoyub geden insan ucun aglamaga deymez,sevseydi meni tek qoyub getmezdi ama getdi. Anladim ki, vefasiz birine gore yaxinlarimi incitmeye haqqim yoxdu. Ozumu ve yaxinlarimi en coxda evdekileri cox incitmiwdim buna gore cox pewman olmuwdum. otagdan cixaraq geldim ve her kesden etdiklerime ve qelblerine deydiyime gore uzr istedim soz verdim gedenin ve meni sevmiyenin arxasinca birde aglamiyacam. sevdiklerimizin qedrini vaxtinda bilmek lazimdi kimese gore onlari incitmeye haqqimiz yoxdu onlar bizim hemiwe xowbext olmagimizi isteyir buda meni heyat hekayem.