KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Hayal mi
Bir ev .O çıkmaz sokakta . Orda yaşayanlar ; insanlar , sokak kedileri ,tavuklar ve çatılardaki kargalar , serçeler ve diğer camii önündeki ağaçlara konan kuşlar ..
Ben oradayım . Evler arasında bir evde . Çocuklar arasında yapyalnz . Dağınık . Uykuda
gibi .Toparlayamamışım bedenimi , düşüncelerimi , ellerimi ,O ince kırılgan ellerimi ..
Günahları kalın zincirlerle bir güzel bağladım . Attım o izi bulunmaz uçurumdan aşağı . Bir yeşil yerdeyim . Pembe , al , çiçekler arasında . Onun gülüşünü görüyorum her gün . Bakı-
yor . Tutuyor ellerimden . Dağlara çıkıyoruz birlikte .Tepemizde güneş .sıcaklığı bütün kemiklerimizi ısıtmış .. Sıcaklığı neredeyse güneşe eş, ellerimi bırakmıyor . Ahlatlı bir tepedeyiz ; ekin tarlaları arasında . gözlerimiz anlaşıyor .
- Hep seni düşünürdüm , senin bedensel varlığını görmeden önce de , diyorum .
Küçük bir taşı alıp nereye kadar atabileceğini deniyor . Fırlatıyor taşı . Ekinlerin ortasına düşüyor . Ellerinin tozunu çırpıp omuzlarımdan tutuyor .
-Daha önce gelebilirdin . Seni hep çağırdım . Duydun .Neden ürktün .Yazgıya sende mi inan
mıştın .Düşlerimdeydin . İnce ellerinle çay yapar uzatırdın . Yüzünde mutlu bir gülümseme olurdu .Daha önce gelmeliydin . Yüzünde bu hüzünlü gülümseme olmazdı . Ve gözlerinde bu yorgunluk . Birbirimizi ,daha çok sevecek zamanımız olurdu .
Ahlatın sert gövdesine sırtımızı dayıyoruz . Sert ağacın toprağı da sert . Obaşını omzuma dayıyor , yüzünün çizgileri yüzüme daha yakın .Gözlerimde gözlerinin gölgesi . Ellerimiz
birbirinin üstünde ..
-Hep böyle kalalım . Yüreklerimiz gibi kenetlenmiş .
- Çıkacak dağlarımız , tepelerimiz dibinde oturacağımız ağaçlarımız olsun .Koşalım , yitik
gençliğimizi bulalım birlikte .
-Sana kır çiçekleri toplayayım . Sahi ekin tarlaları arasında biten mor çiçekleri sever misin ? Dilersen başına bu çiçeklerden bir taç öreyim . Çocuklar gibi , başınna takayım .
- birlikte gülelim . Gelincik kırmızısı . Yanaklarımızda güneş devleşsin . Akşamı ağartalım
olur mu ?
- Hayal mi bunlar ?
-Hayır . gözlerin değin gerçek . Birbirini bulan sıcaklığımız kadar gerçek . İkimizin bir olan varlığı .. Gülümsemenin doğal rengi ..
Çatılar birbirine gimiş neredeyse . Kadınların kaba bağırtıları . çocuk sesleri . Oyunlu .
Araçlar , ağaçların hışırtıları , dışarının doğal sesleri . O evlerden birindeyim . Varsın . Hem yoksun . Artık cama insan resimleri çizmiyorum . Parmaklarım çoktan gerçeği kavradı . Sen kağıt parçası değilsin . olamazsın . Senin sesin düpedüz . Güzel ışıklı bir yol .
Çimen çiçek içinde , gülüşün ulaşıyor . Yollar ne ki aramızda . Ya da uzun uzun yıllar .
Yanımdasın . Yalnızlığımın ellerinden tutmuşsun . Çiğdemli tepedeyiz . Çiğdem köklerinin toprak kokusu burnunda . Ellerimi tutuyorsun . İnsan buradan elini uzatsa güneşi yaka-
layabilir , diyorsun . Evet diyorum ..
Bahar . Ağaçlar canlı kıpırtılı . Ağaçlar çiçekte . O yitirdiğim , ben,in ardından koşalım dediğimde , şaşkın yüzümü inceliyorsun . Doğru söylediğimi anlayınca daha sıkı tutuyorsun ellerimi .
-İyi incele beni . Yarım ben bile değilim . Dağınıklığımı görmemezlik edemezsin . Gelirsin bilirim . Sen de parçalarımdan birisin çünkü . Biz ayrı ayrı yerlerde neye yararız .
Gülümsemen en beğendiğim yanın . İnsan olman . Duyumsaman . Bir papatya aklığında .
- Hem senin , hem benin arkasından koşmalıyız . İkimiz birlikte uyanık . Bahar nasılsa öyle . Çiçeklenen ağaçlara özenmeliyiz . Kışa direndik . ŞİMDİ BAHAR . Kuş selerİni dinle bak ;yaşamımızın doğal müziği .
Bir odaya giriyoruz soluk soluğa : Benim odam . Kanepeler ,perdeler , halı ve kitaplar .
Duvarda dayalı resimlere bakıyoruz ikimiz birden . Haklıymısın diyor :Bİtirilmemiş gözleri
ağzı oyuk portreye bakıp , İKİMİZİN ARDINDAN KOŞALIM . Elime boyaları fırçaları tutuşturuyor : Al boya bu resmi .
-Sen
-İzin ver , okuyup yazacağım .
- Çay içer misin ?
-İyi olur .
Saatler, günler geçiyor . Bir oda yetiyor bize . Birbirimizin varlığı .Uyandığımızda gözlerimiz pırıltılı, bakışlarımız anlamlı . Öpüşüyoruz ..
Bitidiğim resimleri gösteriyorum . Buldum kendimi . O da aynı kanıda . Tüm öykülerini okuyorum . . İnsanlar . Varlar . Hem de hiç eksik değiller. Ağladıklarını , güldüklerini
görüyorum . DuYuYorum .
Ah bahar ne güzelsin !
Her mevsim sen ..
8 3 1991
YORUMLAR
Kabiliyetinize bir kere daha hayran kaldım. Olaylara bakış açınız ve yazıya ustalıkla dökmenizdeki maharetiniz takdire şahandı.
Kutlarım....
Semti rüzgar almamış, yapraklar korktuğu için kaçmıyor. Sadece bir sürükleniş hakim, insanlar da dahil. Nedeni yok diyoruz, oysa yüzlerce yanıt florasan altında el çırpan bedenlerimizde. Yok saydıkça mutsuzluk bize uğpramaz sanıyoruz ya, asıl ihanet bu. Sevgi, umut, barış...Sadece birer kelimeden ibaret. Sahip olduk sayalım.
Tebrikler, iliklerime işledi..:)
glenay
Öyle güzel yorumlamışsınız ki , öyküm bu kadar güzel ve anlamlı mıydı dedim . Sizin yazdıklarınıza yetişemem . Herşeyi öyle ince ince dokuyorsunuzki . Ben pek derinlere inemedim henüz . son günlerde
yazmadım . yazacağım .
Sevgi , umut , barışa sahip olduk saymayalım . Onun uğraşını verelim .
Az da olsa dirençlerim onlara ..
Selam ve saygımla ..
Onca yokluğun içinde kendini bulabilmek..Zaten doğayla şiirleşmek,umuda ve özgürlüğe açılma isteği değil midir..
Yazınızın tarihi eski ama çizdiğiniz resim, siyah beyaz değil rengarenk..
Kutluyorum özgür kaleminizi..Selam ve saygımla..
glenay
Size yorum yazmak isterken bu garipliği yaptım , kendi kendine yorumyazan ilk ben oldum . Dalgılıkla alt bölüme yazmışım , hem de ne güçlükle .
Bu yazıyı elime geçen ilk defterden alıntıladım . Tarihi eski ama bazı anlatımlar güzel kalıyor . O zaman yaşadıklarım şimdi o denli etkilemese de
Madem yazmışım , değerli dedim ..
Zaten önemli olan yazarken duyulan özgürlük . Defterlerimi karıştırıp yırta
cakda yok .
Selam ve saygımla ..
