LEYLÂ,MECNUN VE İSTASYON

• 25 Ağustos 2011 Perşembe 10:52:33

Son trende az önce istasyona yanaştı. Yorgun, uykusuz insan yığını akın etti istasyona… Sen yine yoksun…

Bu istasyon, benim evim, her şeyim. Gecem,gündüzüm, yârim, anam, babam,kardeşim… Bütünleştim neredeyse… Kimin uğruna… Senin…

Sen kimsin ?
Bilmiyorum
Tanımıyorum
Anımsamıyorum
Sadece hafızamda silikleşmiş bir gülüş
Yüzündeki gamze
Sarı saçların
Yosun yeşili gözlerin
Adını bilmediğim
Aşk’ ı tanıdığım sen ?

Çok aradım, çok ağladım,
Bulamadım
Rüyalarımda sarıldım saatlerce, sanki gerçektin
Benimdin
İsmini bilemediğim, hem yabancı hem çok yakın
Bir rüya gibi girdin hayatıma,
Sen, benim olmalıydın

Bekliyorum,bekleyeceğim.
Bu istasyona, senin uğruna hapsoldum yıllar yılı
Kaç yıl geçti bilemeden, sayamadan, sessizce göz yaşlarımı içime akıtarak
Ayrılamam buradan bir ömür boyu, son nefese kadar.
Ya sen gelirsen, ya beni bulamazsan
Uyumuyorum, nefes almaya korkuyorum.
Gel artık sevgili… Neredeysen gel artık…
Bir ömür vakfettim senin uğruna
Bir ömrüm daha olsa yine seninim
Gelmezsen…

Canın sağ olsun be sevgilim
Sen iyi ol o yeter bana
Ha varmışım bu dünyada, ha yokmuşum ne fark eder
Bir mecnun daha kayar yıldızların arasından…
Dilimde Leyla
Hayalimde Leyla

---------------------------------------------------------------

Beton zeminde yatan, cansız bir mecnun
Yüzünde gülümseme aynı
Leyla’ yı görüyor ölüm uıykusunda
Leylâ ?
Leyla’ mı ? Mecnun’ dan habersiz...

Nermin Kaçar - BOLU