Seni Seviyorum

• 24 Ağustos 2011 Çarşamba 01:24:08

Hava kapalı . yerler , çatılar, dutun kuru yaprakları , balkonda çamaşır ipleri ıslak. Beni etkiliyor, bu akşam karanlığı gibi hava.Hüzün veriyor.Bacalardan çıkan dumanların gıriliği
göğün maviliğine karışıyor. Tek tük düşen yağmur damlaları , gözlerimden yüreğime yol
buluyor.

Karşı ahşap evin pencere pervazlarının alt iki yanında sallanan uzun kırmızı biberlerle ilgi-
leniyorum gerek yokken. Bu yıl annemin kurutacak kadar biber yetiştiremediğini düşünü-
yorum. Kimbilir bu biberler yaza değin bu pencere önünde süs gibi sallanacak. Karşı kom-
şuda yeniden biber fidesi satın alıp dikecek. Anlayacağınız bu biberler burada süs gibi bir
şey.. Annem de böyle yapardı. Evin duvarına astığı tohumluk biberler yaşda yağmurda çürür , başka fide alır fidalardı.

İki katlı ahşap evin yanıdaki evin pencerelerine bakıyorum. Kızlar gene camın önündedir diye. Hayret, bu gün camda değiller. Oradan uzanıp uzanıp yola bakmaktan hiç bıkmazlar.
Ben onları orada görmekten bıktım. Bana neyse.Yolda ne arıyorlar ne buluyorlar bilemiyorum.. Onların yaşlarında bende sıkıntıdan cama koşardım. Yoldan geçenlere bakar
dım . Kimi zaman iyice incelerdim.Kimi zamanda ilgisiz bakışlarımı yitirirdim. Kimi günde
camın önünde ağlar , gözyaşlarımı siler kendime acırdım. O zaman bütün insanları da acı-
nacak kişiler olarak görürdüm. Onların nasıl olupta her şeye böyle kayıtsız yürüyüp gittiklerine şaşardım.

Bir ara bulutlar aralanır gibi oldu.Baktım , dudaklarıma bir gülümseme konacak mı diye . Olmadı. İpler esintide sallanmaya başladı.Biberlerin kısacık arasına gerilen ipteki naylon torba , çorap gibi bir kaç çamaşır da sallanıyordu. Dut ağacının yapraklarının hışırtısını
duyamıyordum. Camide sela verildi , dinledim.Genç biri ölen . Üzüldüm. Kendi çocuklarımı düşündüm.dua ettim - Allahım onları böyle erken alma diye. Dışarının dumanı , yağmur
şıpırtısı, damlaları , esintisi , içimi üşüttü.Yanan sobaya yaklaştım , ayaklarımı ısıttım .
O düşlerde ulaştığımı , onu yağmur gibi ıslak gözlerini düşündüm. ısındım..Dışarı çıkabilirim
Belki o da gelir yanıma..

Yirmi dokuz kasım. Kış başladı.Yüksek yerlerde kar yağacakmış .Meteoroloji tahminleri öyle. burası da yüksek. Gündelik giysilerimin altına yün çoraplarımı giydim. Sonra kabanımı
başörtümü ,giyindim. Yedi derecelik bir soğuğa benzemiyordu dışarısı.Yüzümü soğuk bir esinti yalıyordu..Çizmelerimi giydiğime sevindim..Yolların ıslaklığında araçlar ,şapırtılı seslerle o yana bu yana gidiyordu. Durağanlık nerede ? Düşünüyorum.. Ben de yürüyorum . Elleri ceplerinde karşıdaki fötr şapkalı adam da. Evlerin üstlerinden gökyüzüne baktığımda.iki serçenin uçtuğudu görüyorum. Soğuğa kanat çırpıyırlar. Ben de diye yineliyorum içimden . Bende soğuğa karşı kollarımı ..

Nasıl ,nasıllar içinde çırpınıyorum. Görünüşte sakin sakin yürüyen bir kadıncağız.Yüreğim bu kadını tökezletiyor. Yanımdan hızla bir otomobil geçiyor., çamurundan kaçıyorum.
İçimden kopup gelen fırtınalardan kaçamıyorum.. Tam özgür olsam , başımı alıp istediğim
yere gidebilsem .İlk kez gördüğüm bir kentte bir otele yerleşsem. Onu arasam telefonla.
Ben buradayım .Sen gelmedin , en sonunda ben geldim desem, Yürek tıpırtıları arasında.
Onun kalın sesiyle inanmaz tonda - Gerçek mi ? dediğini duysam.
Biraz mutlu, biraz telaşlı ikimizde . Buluşsak. Hava gene yağmurlu . İnsanlar yolda şemsiyeli
şemsiyesiz . Herkesin yönü belli , gözleri kararlı. Sanki herkes sonunda çok güzel bir yere
varacaklar .
Heyecandan mutluluktan rengim atmış olmalı. onu gördüğümde yüreğimin atışını ne denli
gizlersem gizleyeyim belli. Birbirimizi ilk kez görüyoruz. Görmeden yazışmalarla anlaştık , sevdik . Türk Filmlerinde iki sevgiliyi yavaş çekimlerle birbirlerine adeta kucak açarak
koştururlar. Bu çekimler şimdi ikimizin ellerinden yüreğine uzanıyor. .
Ellerimizi uzatıyoruz , sıkıyoruz. Korkak eller birleşiyor . Öylece kalakalıyoruz. Sıcacık..
- Merhaba .
Onun sesinden onun gözlerine bakarak bu selamı duymak ne güzel !
- Merhaba .
Sesimin titrediğini hissediyorum. Usulca :
-Sonunda geldim diyorum.. O da heyecanlı .. Heyecanını yenerek :
-Evet , çok sevindim .
-Gerçek mi ?
-Evet , diye yanıtlıyor ..
Bir süre utangaç yan yana yürüyoruz . O deli dolu sözleri yazan söyleyen biz değiliz.
Biz sıradan yaşamdan bir şey beklemeyen , kaderine boyun eğen iki insanız şu an ..
Güçlükle gözlerimi yerden kaldırmadan :
-Beni gördüğüne memnun olmamış gibisin diyorum.
Telaşla elimi tutuyor :
-Ne demek o . Heyecanımı bağışla . Sevinçten ölecek gibiyim . Seni seviyorum . Gözlerime
bak .
Gözlerine bakıyorum , usulca :
-Seni seviyorum , diyorum.
Kolunu belime dolayıp tutuyor , ellerinin varlığı beni son derece mutlu ediyor. İşte en sonunda birlikte yürümeyi dilediğimiz yağmurda , birbirimize sokulmuş , sarılmış yürüyoruz.Yüreğim pırıl pırıl güneşli gökyüzü . .Yağmur başımıza damlıyor , yüzümüze , Islak yüzüne , kirpiklerin , bıyıklarına bakıyorum . Yüzümüz değiyor birbirine . Yanağımı öpüyor .
Bu bir düş mü ? Ellerimizi tutarak birlikte yürümemiz . Yağmur hiç dinmiyor . O gözlerimden hiç gitmeyen ıslaklık , gökyüzünün ağlaması ..
Sen var mıydın ? Seni ben mi yarattım. Yerler çamur , bozuk yollarda yağmur birikintileri .

Evet ..Sen varsın .. 29 11 1991