GİDEN SEVGİLİYE MEKTUPLAR 1

• 11 Aralık 2007 Salı 14:54:34

Sen bir hayaldin yıkılan solan bir hayal Sana kavuşmak Mecnunun vuslatı kadar imkansız Erişilmesi güç vadilerde açan gül gibi uzak Uçurumlara konan vahşi bir kuş kadar yakın Uzayıp giden yollar gibi ufuksuz Rıhtımında yalnızlığına ağlayan gemi

Sen gövdesinden ikiye ayrılmış bir deniz Ben tasviri kolay ayrılıkların inleyen sesi Yürek kanatan rüzgarların sevdalı matemi Sen yüreği yaralı şiirlerimi işgal eden zalim bir esinti Kalbe acı veren sözlerin ilham perisi Yaralı bir ceylanın gözlerindeki yaş kadar masumsun hâlbuki

İnsan gülüne nasıl kıyar kokusu buram buram kokarken yüreğimdeki aşkı okuman için almıştım elime kalemi Ama okumadın hiçbir zaman belki de hiç okumayacaksın gül kokulu şiirlerimi Olsun be yar bir gün şarkı olur konar yanaklarına türkülerim Şiirlerden bir demet yaparım sana Şairin ‘’anılar defterinde gül yaprağı şiiri’ gibi koklarsın

Yağmur nede güzel yağıyor Senin saçlarına göklerden Benim yanaklarıma gözlerimden Kalbine giden yollar şiirlerden geçmiyormuş Bilemedim sultanım Bahar yine kıyısına konmuş yaban güllerinin Ben hicranı avuçluyorum gönül toprağımdan Yürek ağlıyor işte Yansa da ateşte Yine seni seviyor işte Yazlar esir kışta Akıl kalır o bakışta

Ölümsüz tutkular gibi mahkum ve ürkek Bir mum alevi gibi yanarken titrek Kalır avuçlarda kurumuş bir gül Bir yangından kalan resim sanki yüreğim Beni sorma zamansız şarkılarda Ben yalnızlığa dilek tutmuş sevdaların mecnunu Seni saramam ıssız gecelerde ağlarken

Duvarlarda sen varsın sanki Gözlerim takılır sürekli Affet beni ben sen değilim Olamadım senin kadar yürekli Yeni bir aşkla yıkamadım hasret kentlerini Silahı üzerime çevrilmiş özlem şafaklarının Tetik düşüren kirpiklerinin vurgunu asi yüreğim Saçlarına ölüm değse fırtınaları kopar gönlümün Ben seni böle sevdim benzersiz ve emsalsiz Bir kuşun göklerinden kopardım ufukları Arıların erişemediği çiçeklerde bıraktım kokunu

HÜSEYİN ÖZBAY