ANADOLU’DA ŞENLİK VAR


Mevsimler, insanlar ve toplumlar incelendiğinde çok anlamlı kültür unsurlarının ayrıntılarına ulaşılır ve temellerine inilir.
Her uygarlığın mevsimleri kendilerine göre değerlendirdiği ve değişik etkinliklerle mevsimleri karşıladıkları ve uğurladıkları tarihi kayıtlarda örneklerle görülebilir.
Uygarlıklar beşiği Anadolu’da halımız ,baharı NEVRÛZ’la karşılar, yaz mevsimini tarımla,alın teriyle v umutla geçirir,son baharı HASAT için sabırsızlıkla bekler,kış hazırlıkları için depolar,kilerler,buğday ve un işleri yanında bağ bozumu ve pekmez yapımı yanında peynir,kavurma gibi hazırlıklarla gününü gün eder…
Yaz aylarında ülkemizin dört yanında şenlikler,festivaller ve anma günleri düzenlenir.
Bu kültürel etkinlikler, çeşitli yönleri,uygulamadaki ana teması ve boyutlarıyla
kaynaşmanın,dayanışmanın,paylaşmanın ,kardeşlik ve sevgi bağlarını kuvvetlendirmenin temel kaynakları olmaktadır.
Kişisel duygu ve düşünceler zenginleşirken geleceğe olan umutlar ve güven artar.Toprakla,doğayla,kültürel değerlerle bütünleşen insanlar gök sevinç olurlar,huzura,mutluluğa,heyecana kavuşarak yaşama sımsıkı ağlanarak umutla geleceğe bakar ve akarlar…
Festival ve şenliklerin konularına bakınca tarihimizin,doğa ve kültürel değerlerimizin ne kadar renkli,zengin,verimli,üretken,yaratıcı ve yapıcı olduğu bir kez daha anlaşılır…..
Bütün bu yöresel ve ülkesel değerlerimizi sazları ve sözleriyle seslendiren halk ozanları-âşıklar,şairler,yazarlar,düşünürler,yerel yöneticiler ve diğer insanlar duygu ve düşüncelerini halkla paylaşırlar. Halktan alır halka verirler ve zengin halk kültürü ile kaynaşırlar.Güzel coğrafyanın güzel insanları omuz omuza halay çekerler,türküler ve şarkılar söylerler,yerler-içerler paylaşırlar, birlikteliği zirveye çıkarak mutlu olur kaynaşırlar.İnsan olmanın gereğini yaparak umut, heyecan ve sevgiyle yarınlara koşarlar…Gözler ışık saçar,gönüllerde güller açar. Bu güzelliği yer yüzü ve gökyüzü de paylaşır.Sevgi ve dostluk yankılanır her yanda. Umutlar artar,hoş görü gelişir. Umut ve sevgi çiçekler her yanı kaplar.
“Su toprağın kanı,yer çiftçinin canı “ diyen Uygur Türklerine ait bir atasözü bu gerçeği çok anlamlı şekilde özetlemektedir.Ünlü halk ozanı Veysel’in “ Sadık yarim” dediği kara toprak,Türkülere ,şarkılara, öykülere,romanlara konu olan kara toprak,güzel coğrafya yeşil halısı,hepimizin yaratıldığı ve hepimizi bağrına basacak olan kara toprak şenlikleri hak etmektedir.Şairin dediği gibi “Toprak,uğrunda ölen varsa vatandır.”
Bir küçük makale yazısına sığmayacak denli ulu,görkemli,sevimli,sevgili vatan toprağı, üretken,yaratıcı,koruyucu,besleyen,gizleyen ,özlü,derin ve geniş yürekli bağrıyla hepimizi sımsıcak kucaklayan anamız,yârimiz vatanımız toprak. Anayın helal sütü ile beslenmek, gülmek ,eğlenmek,şenlenmek,yaşayarak gelişmek hakkındır.
Sana bunu çok görenlere ve seni ANAVATAN yapan ANALARI ağlatanlara,seni kanları ve canlarıyla vatan yapanlara ,senin nimetlerinle bağrında beslendiği halde sana ihanet edenlere hakkını helâl etme…

YAHYA AKSOY