HAYAL ETTİĞİN KADAR ÖZGÜRSÜN

• 20 Temmuz 2011 Çarşamba 09:55:49

HAYAL ETTİĞİN KADAR ÖZGÜRSÜN

Kendimizi özgür sanıyoruz ya hani; yani tutuklu, hükümlü değiliz ya özgürüz. Özgür olmak için bu yeterli mi?
Sadece eve, işe, okula, alış verişe, kafeye v.s. gidebilmek mi özgürlük?
Bir düşünün, kimlere karşı, ne tür sorumluluklarımız var?
Kimler, bizden neler bekliyor?
Ne de çok hükümler, yükümlülükler var değil mi hepimiz için?

Özgür müymüşüz?

Diyelim ki;

Kısa bir süreliğine ne patronumuza, ne müşterimize, ne eşimize, okula, ailemize, çocuklarımıza v.s. hiç kimseye karşı, hiç bir sorumluluğumuz, zorunluluğumuz yok. Bu güne değin hiç olamadığımız kadar özgürüz. Kuş gibi hafif, kuş gibi özgürüz...

Hadi bir düşünün şimdi;
Hiç bir maskeniz yok. Hiç kimse olmak zorunda değilsiniz. İşçi, işveren, öğrenci, ebeveyn, eş, kardeş v.s. değilsiniz.

Sadece kendinize aitsiniz, şimdilik. Tüm sıfatlarınızdan kurtuldunuz...

Hiç kimseye karşı, hiç bir sorumluluğunuz olmasa nereye giderdiniz? İlk yapacağınız şey ne olurdu?
İnsan hemen cevap veremiyor değil mi?

O kadar alışmışız ki birileri için yaşamaya. Çünkü, bir çoğumuzun hiç böyle bir anı olmadığı gibi, böyle bir şeyi düşünme lüksü dahi olmamış...

Hep birileriyle yada hep birileri için hareket etmişiz...

Söyleyin şimdi;
Tamamen özgür bir kuşsunuz ve hangi pencereye konmak istiyorsunuz?
Hangi ormanları, ovaları, denizleri, gökyüzünü özlüyorsunuz ya da düşlüyorsunuz?
Hadi kapatın gözlerinizi, gerçekten beş dakika ayırın kendinize ve bunu düşlerinizde de olsa gerçekleştirin. Uçup gidin o düşlediğiniz yere ya da kişiye. İyice hissedin orayı ve bir anlığına da olsa tüm hücrelerinizle orada olun. Bunu kendiniz için yapın. Çıkartın oranın tadını doya doya... Sınırsızca... Hayal bu, hiç bir engel tanımaz, tanımamalı...Hayal bile etmeye çekindiklerinizin gerçekleşmesini nasıl bekleyebilirsiniz ki...
Lütfen, hayallerinizi bari serbest bırakın. Sınırsız, sonsuz olmalı hayaller...

"Bu kadar yeter" deyip işinize yada diğer sorumluluklarınıza dönmek zorunda kaldığınızda ve tüm maskelerinizi birer birer takarken "keşke gerçek olsa" diye geçireceksiniz içinizden. Elbette, hayallerinin gerçek olmasını kim istemez ki...

Kapatınca gözlerini,
Düşleyince olmak istediğin yeri,
Oradasın işte...
Hem de kuşlardan bile daha özgürce.
Kim engel olabilir ki hayallerine?
Gerçek değil diye üzülme,
Gerçek nedir aslında?
O da bir bilmece.
Çünkü, bu dünyadan göçünce,
Başka bir boyuta geçince,
Bakacaksın onca yıl,
Aslında, bir günden daha azmış.
Gerçek sandığın o dünya,
Aslında, koca bir yalanmış...

DENİZ PALA DEMİR