okura evin icerisindeymis hissi verecek kadar güzel anlatim
kutlarim emeklerine saglik

bazı çocukların hayatı çok dramatik oluyor,bazılarınki normal biçimde devam ediyor,burada aile yaklaşımları çok önemli,saldım çayıra mevlam kayıra mantığı her iki insan arasında bir paslaşma durumuysa o çocuk ruhsal sıkıntılar içinde gelgitleri oynuyor ve ailenin haberi bile olmuyor ,geçmiş olsun bir süreden sonra


sevgiler

hayattan bir kesit

keşkelerle dolu bir yaşam

güzel anlatımdı Aysel hanım

kutlarım

selam ve sevgilerimle

"Keşke Orhan’la anlaşamadığımız her bir konuyu da, şu kocaman siyah çöp poşetlerine doldurup atabilseydim ne güzel olurdu!" diye düşündü.

Keşke bizi üzen herşeyi o siyah çöp poşetlerine atıp ağızlarınıda sıkı sıkı bağlaya bilsek. Naif bir öykü okudum sevgili Aysel yüreğinden.

Tebriklerim çokça,sevgi ve dua ile Ayselim :)

Öykülerinizi özlemiştim ablacım..

Ayrılık temalı nesir eserleri genellikle çok acıklı olur. Burada fazla yansıtmamış olmanız çok güzeldi..

Hürmetle..

Canım yine çok güzel bir öykü. Önemli olan öykünün içindeki mesaj bence. Kısa da olsa uzunda olsa içinde mutlaka bir duygu yoğunluğunudur. Tekniğe göre öykü kısa olmalı diyor ustadlar. Biz de onların sözlerine önem veriyoruz. Güzeldi yine Ayselciğim. Sevgilerimle... Bir kaç gün yokum... Malum tatil... Kısacıcık. Görüşmek üzere...

Bu tür dramatik öyküler kısa yazılmamalı. Özellikle çocuğun yaşadığı duygusal işkenceyi, kadının terk edilmişlik vurgunluğu, (Bazen tersi de olabilir.) daha fazla irdelemek iyi olurdu. Benzer bir olaya tanık olduğum için olaylar biraz askıda kalmış gibi geldi bana. Bugün ise, tamamen bir rastlantı sonucu, elli beş senedir evli, çocuklarının ikisi uzman doktor, birisi mühendis, bir diğeri etkin bir bankanın genel müdürlüğünde muhasebe müdürü olan bir adamla karısının, boşanmak üzere ayrı evlerde kaldıklarına, (Adam ayrı ev tutmuştu.) tanık oldum. Zaman sürecine bakmaksızın çığ gibi giderek büyüyen karı-koca ayrılmalarına daha farklı bir açıdan bakmak mı gerek diye düşünmedim değil. Fikir yürütebilmem için epey bir araştırma yapmam gerekiyor.
Sayın Aysel hanım, sayenizde birşeyler deme fırsatım oldu. Yazım ve anlatım konularında çıtanız oldukça yüksek. Lütfen bunu giderek büyütün. Bu moralle hedefinize rahat ulaşacağınıza inanıyorum. Buna siz de inanın.
Başarılarınızın devamı diler, saygılar sunarım.

Evet keşke mümkün olsaydı çöp gibi atmak içimizdeki kini şüpheyi ve anlaşmazlıkları. Ama başarılamayacak bir şey de değil.

Arı duru, akıcı bir öykü. Küçük bir film izledim.

Hanımefendi hayranınızım:)

Sevgiler.

Böyle bir kararın zamanlaması olabilir mi? Olmuyor, düşüncem bu. Çocuk / lar küçükken, kıyamıyorsunuz. Analı-babalı evde büyüsünler diye olmadık şeyleri sineye çekiyor ve sabrediyorsunuz. Çocuk /lar büyüyor. Bu kez de vereceğiniz karar üzerinde söz sahibi oluyorlar. Ya üniversite zamanlarına denk geliyor, ya evliliklerine, ya da çocuklarının olcağı bir zamana... Siz, kararınızı erteliyorsunuz, sürekli. En küçük bir yakınmanızda da: " Ayrılsaydın, neden çektin ki?" deyiveriyorlar, en acımasız ve en yalın şekli ile. Bu arada siz, hayatı kaçırmış oluyorsunuz. Yeni bir hayat kurabilme olasılığını, yeniden sevebilme şansını kaçırmış oluyorsunuz. Ve sizin uğrunda hayatınızı yok saydığınız çocuğunuz / larınız evlenme zamanları geldiğinde, dönüp arkalarını gidiveriyorlar...

Çocuklar, en değerli varlıklarımız. Buna hiçbir itirazım yok. Ama hayat, bizim hayatımız. Bu kadar adamamış olmayı isterdim. Bazı kararlarımı, çok önce almış olmayı isterdim. Kimse Teşekkür etmiyor, harcanmış hayatınız için, emin olun...

Bam telime dokundu, öykünüz. Bu yüzden de çok konuştum..:-) Sevgiler, selamlar.

minicik bir yürek ve evliliği sürdüremeyen iki kırgın insan peki arada kalan bu bu sevginin meyvası ne olacak? tek kelimeyle harikasın sevgili ayselciğim sevgimlesin

GÜLDESTE tarafından 7/13/2011 9:09:45 PM zamanında düzenlenmiştir.

Ayrılıklardan çocuklar çok etkileniyor şair. Antalya da ben bir öğretmen tanımıştım. Birinci kocasından bir çocuğu vardı ayrıldı. İkinci evliliği ile bir sre yaşadı. Sonra ondanda boşandı. Tekrar birinci kocası ile evlenmek ister iken araya biri girdi onunla evlendi. Sonra bnir sürede onunla yaşadı. Baktıki olmuyor çocuğu için tekrar birinci kocası ile evlendi :)))
Kafanız karıştı değil mi ? Valla benim de..Yani dört evlilik yaptı ikisi birinci kocası ile idi..
Şimdi kaçıncı kocası ile demeyin lütfen :))
Tabi ki birinci kocası ile...Diğer kocalara ne pldu ? derseniz valla bilmiyorum :))
...
Demekki insan çocuğu için fedakarlıklara katlanması gerekiyormuş
"Efendim !"
Yok yok hayır şu an boşanmadılar bir daha..
Birinci kocası ile birlikte
ve birinci locası da kendi gibi öğretmen...
Allah mutluluklarını kat kat etsin..


Muharrem Nalçacı tarafından 7/13/2011 7:13:06 PM zamanında düzenlenmiştir.

Vereceğimiz kararlar sadece kendimizi değil de
başkalarını da ilgilendiriyorsa, tekrar tekrar düşünmek gerek.

Yazınızı beğenerek okudum. Tebrik eder, saygılarımı sunarım.

Ah ne olurdu eşler güzel anlaşsa da, o minik yürekler hiç kavga ve şiddete şahit olmasa!
Küçük Zehra'nın duygularını çok güzel satırlara aksettirmişsin Aysel'ciğim.
Anne baba tartışmaları, çocukları hep olumsuz etkiliyor.
Her çocuk anne babasını sever.İkisi arasında tercih yapmak zorunda bırakılmaları, bana hep haksızlık olarak gelir.
İnsanlar eşlerinden ayrılabilirler ama anne ve babalıktan boşanma olmamalı.
Beni her zaman etkileyen bir konuyu, çok güzel işlemişsiniz.
Tebrikler canım, selam ve sevgiler.

canım yine can alıcı bir yazıydı
güzel anlatan güzel yazan kalemi kutlarım sevgimlesin bitanem

Her yürek kendi sorumluluyla asılırmış. Minicik dünyasını kaplayan figürler az bile olsa onlara öyle sıkı sıkıya bağlıdır ki hafife alamayız yahut görmezden gelemeyiz. Bazen anlatmak zor zannederiz oysa o kestirmeden ulaştırmıştı ebeveynlerin sancısına. Çocuk düşünmez söyler, anne ise söyleyemez yapar ve baba yapamaz ama hisseder. Ben bu hikayede çok fazla şey buldum, kelimeler benden yana değil belki ama görünmeyen gücünü gördüm neşter damlalarından kurtulan hayatın.

Teşekkürler değerli kalem ve yüreğine sağlık.

yazmak
en çok bu kaleme yakışıyor
bu defterde.