Budama Makası Hırsızı

• 25 Haziran 2011 Cumartesi 11:29:56

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Adam budama makasını kaybetmişti. Ne yaptı ne etti, nereye baktıysa bulamadı. Bahçesindeki malzeme kulübesinin altını üstüne getirdi, duvar diplerindeki güllerin, çiçeklerin aralarına baktı, bulamadı.

Belki bir işin sonunda dalgınlıkla evin içine götürmüşümdür, diye düşünerek evde yatak odasının elbise dolaplarına kadar her yere baktı. Banyoya, tuvalete bile baktı. Yoktu budama makası. Yok olmuştu.

Özenerek baktığı gülleri, çiçekleri dal budak salmış, güzel görünümlerinden bir hayli uzaklaşmışlardı. Bir an önce budamalı, düzene sokmalıydı önem verdiği bahçesini ve çiçeklerini.

Bir yandan bahçesindeki her köşeye tekrar tekrar bakıp budama makasını ararken bir yandan da çirkinleşmiş, yapraklarını dökmüş, birbirine karışmış hale gelen çiçeklerine bakarken, yan komşusunun bahçesinde şezlong tipi oturağına uzanmış olduğunu gördü.

Olduğu yerde kaldı kıpırdamadan. Gözlerini uzanmış keyif yapan komşusuna dikti. Evet, evet. Tam budama makası hırsızı gibi bir yatışı var, dedi içinden.

Komşusu uzanmış olmaktan sıkılmış olmalıydı ki, kalkıp bahçesinin içerisinde dolaşmaya başladı. Evet, yürüyüşü tıpkı bir budama makası hırsızınkine benziyor, diye düşündü.
Komşusu, adamın bahçesine doğru birkaç adım attı. Bahçeleri birbirinden ayıran bitki çitlerinin yanında durdu. Gülümseyerek:

-Hava çok güzeldi. Biraz uzanayım dedim uyuyup kalmışım olduğum yerde, dedi.

İşte, gülümsemesi bile, tıpkı bir budama makası hırsızınınki gibiydi.

-Bahçeyi de elden geçirmek gerek, ama benim de sizin gibi tembelliğim üzerimde be komşum. Senin bahçenin de benimkinden farkı kalmamış hani.

Seçtiği kelimeler, kesik, kesik konuşması, ses tonu, konuşurken sağa sola bakması, artık şüphe kaldırmaz bir budama makası hırsızınınkinin aynısıydı.
Susmamalıyım, dedi adam içinden. Şu budama makası hırsızına haddini bildirmeliyim. Tam ağzını açıp konuşmaya başlayacak, tam da, budama makasımı neden çaldın, ne biçim komşusun sen, diyecekti ki, Komşusu, yeniden gülümseyerek:

-Müjgan Hanım bugün dönüyor değil mi? Haydi gözün aydın. Epeyce yalnız bıraktı seni, dedi.

Adam birden panik oldu. Cep telefonundan saatine baktı. Karısı Müjgan’ın uçağının inmesine sadece yarım saat kalmıştı. Kaybolan budama makası yüzünden karısının gelişini de unutmuştu. Telaşla:

-Evet, diye yanıt verip komşusuna, içeriye koştu. Aceleyle gömleğini değiştirip, saçlarını taradı ve arabasını çıkarmak için garaja yöneldi. Garajın kapısını her zamankinden daha hızlı bir şekilde açtı ve arabasına binip çalıştırdı. Tam garajdan çıkıyordu ki, yan duvarda bir çiviye asılı duran budama makasını gördü. Gülümseyerek yola çıktı arabasıyla.

Karısını havaalanından alıp eve varınca, arabasını yeniden garaja koydu ve duvarda asılı duran budama makasını alıp bahçesine koştu hemen. Bir yandan terastaki masada oturmuş kahvesini içen karısıyla sohbet ediyor, bir yandan da uzun zamandır ihmal ettiği güllerini, çiçeklerini buduyordu.

Yan komşusu yeniden göründü bahçesinde. Müjgan Hanıma, hoş geldin, adama da gözün aydın komşum, dedi.

Adam elindeki makası yana bırakıp, çitlerin ötesindeki komşusuna baktı. Evet, evet. Gülümsemesi, ses tonu, konuşması, yürümesi hiç de bir budama makası hırsızınkine benzemiyordu. Komşusu yine aynı komşusuydu. Bildiği, tanıdığı. Değişen hiçbir şey yoktu.

Ama kendisi çok değişmişti o anlarda. Utandı kendinden böyle önyargılı düşündüğü için. Komşusuna bir güzellik olsun diye onu birlikte kahve içmeye davet etti.

-Teşekkür ederim, dedi komşusu. Biraz önce içtim ben kahvemi. İkincisi fazla gelir tansiyonuma. Size afiyet olsun.
-İyi, siz bilirsiniz. Ben şu gülleri budamayı da bitirip, budama makasını size vereyim, siz de çiçeklerinizi budayın isterseniz.
-Gerek yok. Benim var zaten bir budama makasım. Yeni aldım.
-Yeni mi aldınız?
-Evet. Henüz bir kez kullanmışlığım var. En son bende yokken sizinkini alıp budamıştım.
-Hatırlayamadım valla.
-Siz yoktunuz evde. Sizi göremeyince de bahçede çitlerden uzanıp aldım. İşim bitince de size teslim edeyim dedim, tam o anda siz arabanızla çıkıp gitmiştiniz yine.
-Ee, sonra, diye merakla sordu komşusuna. Sanki düğüm çözülüyor gibiydi.
-Ben de bahçede, kalmasın, yağmura falan denk gelmesin diye açık duran garajınızda duvara asıverdim budama makasınızı.
-Anladım, dedi adam.

Sonra içinden: Ne oldu şimdi? Dedi. Bu adam bir budama makası hırsızı mı değil mi? Kafası karışmıştı.