Bizler iyi bir anne olabiliriz. Çocuklarımız bundan dolayı çok mutlu olabilirler. Fakat biz huzur içindeyken hiç unutmamalıyız ki bir yerlerde çocuklar ağlıyor, dövülüyor ya da acımasızca öldürülüyor. Peki bizler bu duruma seyirci mi kalacağız! Kesinlikle hayır. Birey olarak sorumluluklarımızı yerine getirmeliyiz. Eğer çevremizde bu tür şiddete maruz kalan çocuklar varsa mutlaka ama mutlaka ilgili mercilere durumu bildirmeliyiz. Çünkü; göz yummak, suçu paylaşmaktır.

gerçekten güzel konulara el atıyorsunuz...gönülden teprik ederim...saygı ve selamlarımla..

tebriklerim günün yazısına hayata kattığınız uyaran düşüdüren sevgi yürekli eşsiz güzelliklere iyi ki varsınız Aysel dost..:)
sevgim saygım selamlarımla..

Şiddet; başlı başına sağlıksız bir psikolojinin çıktısıdır. Akıl sağlığı yerinde olan bir insanın bu yola sapması olası değildir. Ne çocuğa, ne kadına, ne erkeğe, ne hayvana şiddet normal olamaz. 'Beyin gücünün yetmediği yerde, kas gücü devreye girer' derim hep. Kızlarım düşse, benim yüreğim düşer, onların canı yansa, benim kavrulur. Hele ki, çocuğa uygulanan şiddete asla tahammülüm yok. Çok önemli bir konuya değinmişsin sevgili Aysel, çok güzel bir konuyu anasayfaya taşımışsınız sayın seçki kurulu.
Yürekten tebrikler.

Adı üstünde: Çocuk.. Sevgi olmalı yaşamının temel öğesi. Şefkat olmalı. Ama ne yazık ki bazı çocuklar, bu duyguların fakında olmaksızın büyüyorlar.

Kutluyorum yüreğinizi arkadaşım. Sevgilerimle.

Duyarlı yüreğini kutluyorum sevgili Aysel, ağlayan bir çocuk gördüğümde ben de onlarla birlikte ağlamak istiyorum. Nasıl şiddet uygulanır aklım mantığım almıyor ki.

Sevgimle...

duyarlı yüreğini kutluyorum ablacığım..

tebrikler Aysel hanım

sevgi saygımla...

Güne düşen bu anlamlı duyarlı yazınızı tebrik ederim sevgili yazarım.
Okumuş ve çok beğenmiştim.
Saygılar

Güzel ve duyarlı yüreğini kutluyorum can


Selamlarımla

Tebrikler Aysel hanım. Başarılarınızın devamını diliyorum.

Güne yakışan bir yazıydı; tebrikler arkadaşım.

Sevgilerimle...

Çoçuklara yapılan her türlü haksızlık, eziyet yüreğimi dağlar. O masumiyeti nasıl katletmeye kıyabilir insanlar aklım almaz bunu. Benim yetiştiğim ortamda ve çevremde bu tarz insanlara hiç rastlamadım ve Allah rastlatmasında.

Çünkü sevgili Aysel, göz yummak ne kelime... Beni tutana aşkolsun derim. Bu konuda ne kadar yazı yazılsa, bahsedilse yetmez. Ellerine sağlık.

Sevgiler.

''Keşke; vicdan, merhamet ve sevgi noksanlığı olan insanlar hiç bir zaman anne veya baba olamasalar. Hatta �annelik� unvanı, kişilere ehliyet gibi bir belge karşılığı verilse. Küçücük yavruların gördüğü eziyetler, işkenceler, ölümler ve acıları görünce böyle bir düşünce geçti zihnimden.''

Keşke sevgili Aysel keşke...
Bu olmalıda...Savunmasız hiç bir suçu olmayan çocuklara kalkan eller ve pis nefisler kırılsın yok olsun...

Toplumun bir yarasına imza atan kalem var olsun...Sevgilerimle...

Sevgi nasıl çoğaltılan bişeyse, sevgisizlikte çoğaltılan bişeydir...Bunu hayatın seyri içerisinde herbirimiz adına biryerlere bağlamak mümkün. İnsan sırf birini sevip, birinden nefret edebilecek nitelikte bir varlık değildir. Onlarca sarmal içerisinde bunları yaşar...

Daha dündü sanırım; tam otuzlu yaşlarda bir anne ve kucağında tam üç yaşlarında bir çocuk. Bayanımız oldukça şık giyimli, kendine bakımlı olma açısından sahiden kusursuz giyinmiş ve her şeyi olabildiğince yakıştırmıştı, ne me alzım ama, oldukçada güzel bir bayan. İki kahvehanenin bulunduğu bir köşeyi dönerek yoluna ilerlerken, iki tokat sesiyle başımı çevirdim. İnanmazsınız ama, bir sokak boyu çocuk ağladı, o tokatladı !...İçim acıdı, ama, ne yapabilirdim ki ? Belki beş-on yıl öncesi olsaydı, yanına yaklaşır uyarmayı, yaptığının yanlış olduğunu söylemeyi denerdim; am, cesaret edemedim. Çünkü potansiyel olarak kadının gözü dönmüştü, beni de olmadık şekilde reziledebilirdi hiç yoktan ve izahta edemezdim kimseye...

Şunu biliyorum; hakaret edilerek büyüyenler, hakaret ederekte büyütüyorlar...

Güzel yazı...Yürekten kutladım.Selam,saygı...

Arkadaşım tebrikler, okurken içime doğmuştu güne geleceği, o yüzden hemen gece yarısı olunca baktım.Bu değerli yazı hak ettiği yerde, diğeri de Bedri beyin yazısı.
İkisini de okurken bunlar güne gelir demiştim.
Hayırlı geceler canım benim.

Son günlerde küçücük yavrulara uygulanan şiddet haberlerine karşı duyduğum öfkenin yansımasıydı bu yazım. Resimdeki bebeği çok severek ekledim yazıma ve kırmızı kurdele minik yavruya o kadar yakıştı ki. Yazımı güne gelmeye layık bulan değerli Seçki Kurulu'na ve sevgili Edebiyat Defteri ailesinin her bir ferdine teşekkürlerimi sunuyorum. Nice güzel paylaşımlarda görüşmek üzere. Sevgilerimle.

güzel bir konu
ve akıcı bir anlatım

kutlarım Aysel hanım

selam ve sevgilerimle

Düşüncelerinize aynen katılıyorum kalem arkadaşım. Duyarlı yüreğinizi kutlarım.

Selamlar...

Çok güzel bir tema ve onu çok güzel açıklayan bir yazıydı Sevgili Aysel. Tebrik ediyorum. Sevgilerimle...

Onların ismi bile benim insan olduğumu hatırlatan en özel duygu...

çocuklar yaratılışın en muhteşem varlıkları...

konu bütünlük ve anlatım alkışşş...

Tebrik ederim.Güzel bir konu sevgili arkadaşım.Başarılarının devamını dilerim..

Arkadaşım duyarlı bir yüreğin feryadı gibiydi satırların.
Baştan sona altına imzamı atacak bir yazı.
Öyle haklısınız ki, ilave edecek fazla bir söz yok.
Ben de hep sizin gibi düşünürüm.
Anne baba olmaya, çocuklarına hak ettikleri gibi davranmayan ailelere çocuk sahibi olmaları yasaklanmalı diye düşünürüm.

Geçen senelerde, iffetsiz bir annenin, uygunsuz davranışı yüzünden, iki yaşındaki bebeğine yapılan kötü fiiller, aklıma geldikçe ağlamama sebep olmuştur.

Duyarlı yüreğini seviyorum,değerli arkadaşım, Regaib kandilinizi kutluyorum.

Ailenizle, huzurlu, sağlıklı, hayırlı günler dileklerime.

Şiddet sadece fiziksel olmayabiliyor.Psikolojik şiddetde çok ciddi boyutlarda çozuklara zarar verebiliyor.

Maalesef bu ülke sosyallik ve sosyal hizmet bakımından çok geride

Ve yine maalesef bu ülkede çocuklarla ilgili sosyal hizmetler öncelikli olarakyapılsa ve buna bir sürü para ayrılsa eminim buna ilk karşı gelen yine vatandaş olacaktır. Ne gerek var bunca para harcamaya tek derdimiz bu mu vs..

Bu ülkede maalesef adalet de sayın fikret Tezal'ın belirttiği gibi söz konusu çocuk olunca işlemiyor. Sadece tek bir hakimin de suçu yok bunda. Sistem kötü ve zihniyet bağnaz.

Söz konusu çocuk ise ben maalesef o çocuğa psikolojik ya da fizikzel yada cinsel istismarda bulunan kimseye karşı anlayışlı olamıyoru.


Kafa yapımızın değişmesi gerek diğer konularda olduğu gibi bunda da. Ve hepsi birbirine bir zincirle bağlı.

Aziz Nesin demişti ya " du bakali n'olcek?"

Umutlu olan beri gelsin çünkü ben değilim

Teşekkürler duyarlı yürek. Teşekkürler bu değerli yazı için iyi niyetin için.

Sevgimle



n

Merhaba, gerçek bir soruna el atmışsınız...Bu gün batı, tarumar olan aile mevhumunu yeniden tesis etmek için elinden gelen her önlemi almaya çalışmakta...Biz de yıkmak için elimizden geleni ardımıza koymamaktayız...Özellikle çekirdek aile düzeni çoğaldıkça sorunlar da daha artmakta...Aile eğitimine bir an evvel devlet el atmalıdır...Evlenmeden önce de sizin işaret ettiğiniz hususlar göz ardı edilmemeli...Benim bu günkü yazım da da çocuk eğitiminde ödül ve ceza var...Yazınızı ilgi ve istekle paylaştım...Yüreğinize sağlık...Çok tebrik ediyorum...Entellektüel.

önce eğitime kadınlardan başlamalıyız diyorum..


sevgiler.

Aysel hanım ; bu çok yararlı yazınızı ''Eğer çevremizde bu tür şiddete maruz kalan çocuklar varsa mutlaka ama mutlaka ilgili mercilere durumu bildirmeliyiz. Çünkü; göz yummak, suçu paylaşmaktır. '' sözleriyle bitirmişsiniz.

Yine medyadan takip ettiğimiz bir olayda ; annesi kredi kartı borcundan dolayı hapiste olan on iki yaşında bir kız çocuğu, yemeği geç hazırladığı bahanesiyle , babası tarafından camdan dışarı atılmıştı. Yargıya intikal edilen bu olayda hakim o babayı salıvermiş !

İnsanlar insan olmadıktan sonra ne yargıdan hayır var ne de başkasından !

annelere vicdansızlık hiç yakışmıyor
merhametleri ilacıdır insanlığın.

Sözlerine katılmamak mümkün değil sevgili arkadaşım.

Keşke diyoruz ama dini ve ahlaki inancımız azaldıkça bu tür olaylara daha çok tanıklık edeceğiz sanırım.

Güzel yüreğinden öpüyorum arkadaşımın...

Yazınızı beğeni ile okudum. Tebrik eder, saygılarımı sunarım.

Aysel hanım çok güzel bir konu işlemişsiniz, çoçuklar geleceğimiz
Onları severek büyütmeli ve daima sevmeli..hep sevmeli
Hiç bir çoçuk kötü olamaz, ancak onları kötü eğitenler çoçukların kişilik yapısını bozarlar..
Tebrik ediyorum, sevgiyle kal...

Saygıdeğer Aksümer,
O kadar güzel bir surat koymuşsunuz ki sayfanızın başına içime serin şerbetler ,cennetten kokular aktı sanki.
Haklısınız.
Bizim milletimiz de ana-baba olmayı bilmiyorlar aslında.
Nasıl baba rolü yapılır anne nasıl oynanır bilmiyorlar.
Ben iki erkek çocuk yetiştirdim.Daha doğrusu yetiştirilirken yanında bulundum değerli Hocamın.
Anneleri yanlış yaptıklarında asla dövmedi.
Fakat gayet istikrarlı müeyyideler uyguladı.
Bazen ben yalvardım yapma bu kadar diye.
Yazın en güzel günlerinde ev hapsi verdi iki gün-üç gün.
Arkadaşları geldi,onlar balkondan "çıkamayız" dediler.
Acıdım.
Fakat söz söz üste olursa ikisi de uçar.
Bir fiske olsun vurmadım.
Bir kez kulaklarını çekmedim.
Hiç bir zaman.
Şimdi iki oğlum da Allah'a şükür çok onurlu,efendi,saygılı,inançlı.
"Dayak cennetten çıkmadır" doğru.
İyi bir şey olsaydı cennette kalırdı.
Selam ve saygı ile.

göz yummak suçu paylaşmaktır....ben biraz daha ileri gideceğim.....suçu işlemektir....zamanımızda o kadar çok anne baba müsveddeleri varki.....yanyana koysan statyumları doldurur...duyarlı kalemi....kutluyorum saygılar

canım kutlarım çok güzel bir konuya değinmişsin

evet ana olmak sadece doğurmak değildir çünkü hayvanlarda doğuruyor ve yavrularını koruyorlar

oysa günümüzde ne çok çocuk var ya sokaklarda içler acısı doğrusu

olmamasını diler sevgilerimi bırakıp giderim sayfandan

kandilin mümarek olsun

Dokunakli ve gercegi yansitan bir yazi bir anne olarak yürekten katiliyor ve tebrik ediyorum

Güzel ve duygu yükü yüreğinizden insanlık damlaları bu yazı...

Tebrikler...