BİZ AYRILAMAYIZ 19. BÖLÜM

• 23 Mayıs 2011 Pazartesi 20:45:55

Kızlar mutfağa yöneldi
Zeynep"Biraz ısınayım; bende geleceğim" diye odaya girip sobanın yanına yanaştı.
"Ayyy! çok üşümüşüm."
"Sen ısın biz yaparız. Bu soğukta az değil iki saat dolaşmış dağlarda."
"Aman kızım hasta olacaksın; ne işin vardı. Karla kaplı ve ıssız. Başına bir iş gelecek."
"Yok babam yok; ben çok dikkatliyim. Kendimi korurum" diyerek mutfağa gitti.
Üç kız neşe içinde birbirlerine takılarak yemek hazırlığına giriştiler.Bir yandanda masa hazırlıyorlardı.
Zeynep bolca salata yapmış; muhteşem görünüyordu.
Kamil Bey "Kızım bu ne güzel görünüyor böyle; iştahım açıldı" diye şakalaştı.
"Eee babam salata böyle yapılır."
Ali "Bu taş bana mı?" diye baktı.
"Hayır; niye sana olsun ki... bu da benim zevkim" diyerek mutfağa gitti.
Kamil Bey güldü" Bu kız seninle çok uğraşıyor be oğlum" diye takıldı
Kapı çalınmıştı...Ali açtı.Gelen Sema ydı.
"Hoş geldin" diye karşıladı.
Sema içeri girdi çok üşümüş gibiydi.
"Hava çok soğuk" diyerek iyi akşamlar diledi.
"Hoş geldin kızım; geç" dedi Emine Hanım la Kamil Bey.
Sema Emine Hanımın elini öptü. Kamil Bey le tokalaştı.
Ali de hoşlayıp elini uzattı. Sobanın yanına oturdu.Mutfaktan kahkaha sesleri geliyordu.
Kamil Bey "Şu kızların neşelerine bayılıyorum; genç olmak varmış hanım" diye söylendi.
"Bu güzelliği Zeynep getirdi bize" dedi Emine Hanım.
Onlar böyle laflarken
Zeynep elinde yemek tenceresi; dudağında bir şarkı içeri girdi."Biz ayrılamayız"
derken ... Sema yı görünce
"Aa hoş geldin."
"Hoş bulduk."
Zeynep elindekini bırakıp Sema ile tokalaştı.

" Nasılsın?"
"İyiyim."
"Nasıl alışabilecek misin?"
"Alışmam lazım."
"Gayret et bak bana ; burada çok mutluyum."
Ali" Tabi mutlu olursun. Hazır ev ,hazır yemek."
" Oğlum öyle deme; Zeynep te yapıyor kızıma laf yok ."
"Haklısın anam; o başka bir kız.Sanki uzaydan gelme" diyerek Zeyneb e baktı.
O da bütün müzipliğiyle" hııh" diyerek dilini çıkarıp mutfağa gitti.
Kamil Bey kahkaha ile gülüyordu.
"Aferin vallahi hiç laf altında kalmayacak."
Ev neşe içindeydi...Masada hep beraber yemek yerken adeta kış gününde bahar yaşanıyordu.
Emine Hanımın gözleri doldu "İki yıldır gülmeyi unutmuştum. Hepinizden Allah razı olsun " deyip duruyordu.
Yemekler yenildikten sonraa sofra toplandı. Kahveleri içerken...
Zeynep" Kamil Baba bize biraz müzik çalar mısın?" diye baktı.
"Tabi neden olmasın; çalarım."
"Baba başka çaldığın bir müzik aleti var mı?"
"Evet keman da çalarım; niye sordun?"
"Kemanın var mı ?"
"Evet ."
"Ben de çalabilir miyim?"
"Bak sen... demek keman çalıyorsun."
"Evet hem de çok seviyorum."
"Başka ne çalıyorsun?"
"Bir de gitar çalarım."
"Hadi bakalım Emine Hanım benim kemani getirir misin. Bakalım kızımız nasıl çalıyor?"
Ali" Bu gezgincinin daha ne marifetleri var kim bilir?" Deyince...
Zeynep "Sizin okullarınızda böyle etkinlikler,hobiler yok muydu?"
Ali "Ben folklorcuydum."
"Hangi yöre üzerinde çalıştın?"
"Aydın Zeybeği ve Kafkaslardı."
"Ne güzel; ya sen Sema senin yok mu böyle bir uğraşın?"
"Hayır; hiç faliyetlere katılmadım; ancak ders çalıştım."
"Hangi okul dan mezun oldun?"
"Edirne den?"
"Ne güzel mesleğinle ilgili branş seçmek için sınavlara girmedin mi?"
"Yok girmedim; kazanmak çok zor."
"Ya sen Ali sen istersin."
"Ben bu yıl deneyeceğim. Ders çalışıyordum."
"Ben seni çalışırken hiç görmedim. Böyle kazanamazsın."
"Haklısın bu ara düzenim bozuldu.Yine çalışmaya başlayacağım."
"Hangi bölümü seçeceksin?"
"Neresi olursa olsun; yeter ki kazanayım diyorum."
"Hadi Allah yardımcın olsun."
Emine Hanım kemanı getirince konu kapandı.
Zeynep kemanı alıp bir iki yoklayıp akorduna baktı ve ağır ağır çalmaya başladı.
Sanki inliyordu ; sesler kemandan değil Zeyneb in yüreğinden geliyordu.Önce bir taksim geçti. Kamil doktor da çalmaya başladı.İkisi güzel bir eser sergilediler.
Zeynep sevilen müzik parçası çalmaya başladı.Gene sözler ayrılıkla bitiyordu.
Herkes susmuş hayranlıkla dinliyordu.
Bitirdiğinde Zeynep in gözlerinde yaş vardı. Bunu göstermemek için gülümsedi ve Aydın zeybeğine başladı. Ali ye " haydı oyna" der gibiydi bakışları.
O da gülerek "Sen devam et biz dinleriz" diye fısıldadı. Uzunca çaldı. Sona erdiğinde hepsi alkışladı.
Kamil doktor "Aferin kızım; çok güzel ."
Evet uzun yıllardır çalarım."
"Nerede öğrendin?"
"Orta okulda başladım. Müzik kolundaydım O zamandan beri devam ettim."
"Evet belli; yeni öğrenen için fazla iyisin" böyle konuşurlarken telefon çalınca Emine
Hanım baktı.
"İyi akşamlar muhtar bey... bilmem... Kamil Beye sorayım"
diye telefonu ona uzattı.
"Hayırlı akşamlar; sağ olasın iyiyiz... evet... kızlarda, doktor hanımda burada.
Ya zahmet etmeseydin .Bir dakika...kızlar muhtar yemeğe davet ediyor ne dersiniz?"
" Aslında Zeyneb i ama; ben kızlarda burada deyince hepiniz gelin dedi."
Kızlar şaşkın bakıştılar" Bizide mi?
"Evet; Sema Hanım sizi de."
Ayşe gülerek "Bu davet kaçmaz; bizim için ganimet tabi gideriz."
"Sema hanım siz de ; sürüden ayrılmayın. Evet muhtar geliyoruz."diyerek teşekkür edip telefonu kapattı.
"Eh kızlar muhtar bir koyun keser artık" diye güllüyordu."Zeynep bu ziyafet senin için kızım."
"Anlamadım ?Niye ve ne için?"
"Eeee yaptıklarından dolayı."
Ben ne yaptım ki?"
"Daha ne olsun be kızım; dağda kurtardığın minibüs muhtarındı. İçinde damadı da varmış anlıyorsun ya..."
Zeynep derin bir iç çekti "Kim olursa olsun benim için değişmez babam. İnsan insandır geçelim bunları."
Ayşe" Sahi siz nerde kaldınız şehirde? Bak hiç sormak aklımıza gelmedi."
Zeynep sakin" Hiççç... otelde" deyince.
Ali "Ne otel ama Ayşe rüyanda göremezsin. Jakuzili, kuş tüyü yataklı ve canlı müzikli."
"Gerçekten mi?"
"Valla beş yıldızlı otelde kaldık."
Kızlar hala inanmaz gözlerle bakıyorlardı.
Zeyneb e "Doğru mu söylüyor bu?"
"Evet te bunda şaşacak ne var ki?"
"Ay! o otelin önünden bile geçerken içimiz eriyor; nasıl ki anlatsana Ali" diye tutturdular.
Zeynep "Yollar açılsın sizi de götüreyim; anlatmasına gerek yok. Söz veriyorum;hafta sonu bir gece geçirin."
"Sahi mi ?"

"Evet Lale ne olacak... otel oteldir; benim için hiçbir özelliği yok."
Kamil Bey" Senin için öyle ama; bak bizlere dışından bile bakamıyoruz."
"Aman babam size söz veriyorum; ilk fırsatta götüreceğim. Üç hafta içinde eğlenceler varmış , broşüründe okudum.
"Biliyorum; hep oluyor."
"İşte bu sefer bizde gideriz inşallah."
Hepsi şaşkın Zeyneb e baktılar.
Ali "Baba bu kızın sırtı kalın; yapar mı yapar" deyince...
Zeynep Ali ye ters ters baktı, ama konuşmadı.
"Ne yapayım Allah beni böyle zengin yaratmış" deyip geçti.
Kızlar Ali yi sıkıştırıp duruyorlardı "Sanatçılar kimlerdi? Nasıl nasıl eğlendiniz mi?"
O da ballandırıp ballandırıp anlatıyordu.
Zeynep onları sessizce dinliyor içinden "Yazık herkes gidemiyor ve çok özeniyor " diye üzüldü. Zaman akıp geçmişti.
Sema hiç lafa karışmıyor; içi birazcık cız ediyordu. Belli belirsiz Zeyneb e kin duyuyordu. (Kimdi bu kız? Çok zengin olduğunu saklamamış ve niye buradaydı?Zamanla öğreneceğim ; diye geçirdi içinden.)
Ali ye döndü "Rica etsem beni evime bırakır mısın? Gitmek istiyorum vakit epey oldu."
Kızlar "Bizde kalkalım; beraber gideriz" deyince...
" Siz oturun; rahatsız olmayın Ali Bey beni götürsün"
Ali kalkmak zorunda kaldı.
"Tabi bırakırım."
Kızlar şaşkın ; dudak büküp bakıştılar." İyi siz gidin; biz biraz daha oturalım."
Ayşe aslında kalkmak istemişti ama...Sema nın tutumuna bir mana veremed.
Hepsi " İyi geceler" dileyip uğurladılar.
Ali de üstüne bir ceket alıp çıktı..
"Bu ne şimdi? dedi Ayşe." Bize tenezzül etmedi."
Lale"Boş ver; kadın doktor tabi doktorla gidecek."
Kamil Bey" Çocuklar bırakın; ardından konuşmayın."
"Ama doktor baba bir adım yer ve bizde gideceğiz.Ne gereği var şimdi."
"Olsun kızlar; elbet anlarız derdini."
Zeynep te biraz şaşırmıştı ama bir mana veremedi.

AYŞE KARAN

DEVAM EDECEK...