Bizler Mutlu Olmayan Özürlü İnsanlarız
Mutsuzluklarımız öylesine çoğalıyor ki etrafımızla paylaşıp duruyoruz. Kadınlara ve güçsüzlere şiddet sergileyip, güç gösterisinde bulunuyoruz. Yollarda yürürken, çekinmeden yolların ortalarına tükürüp duruyoruz. Çıkarlarımızı gözümüz gibi korurcasına davranışlar sergiliyoruz. En basiti yalakalık yapıyoruz. Birilerine yaranmak adına yaptığımız yalakalıkları becerimiz olarak algılıyoruz. Bu algılarımızı etrafımıza da kabullendirmek adına da elimizden geleni ardımıza koymuyoruz. Özürlerimizi yüzlerimize vurmaya çalışanlara karşılık dayanağı olmayan savunmalar yapıyoruz. Bildiğimizden şaşmıyor ama ne bildiğimizi asla bilmiyoruz
Doğruları sevmiyoruz. Dört yapraklı yonca arar gibi dört yanlışı arayıp duruyoruz. Yanlışlarımızla birlikte geceleri gökyüzünde kaymayan yıldızlardan dilekler tutuyoruz. Gözümüz dalıp durmuyor ama hep bir yerlerde kalıyor. Aslında kalmasını da çok istiyoruz. Gözümüz kalsın ki aramıza mutsuz olacak olan özürlü olmayanlarda katılsın istiyoruz. Yerli yersiz anlarda ahlak dersleri vermeye kalkıyoruz. Her kalkışımızda ise zengin kalkışı yaptığımızı sanıp, kendimizi bir nebzede olsa avutuyoruz.
Kimselere güvenmiyoruz. Kendimize olan güvenimiz konusunda ise kimselere laf söyletmiyoruz. Bu bir çelişki olsa bile aldırmıyoruz. Günlerimizi tüketip duruyoruz. Boş yere tüketmediğimize de yürekten inanıp duruyoruz. Kasapların varlığını inkar ediyoruz. Eleştiriye gelemiyoruz. Ama bol miktarda eleştiriyoruz. Gülmeyi sevmiyoruz. Gülmesini bilen ve gülen insanlara da "Delidir" damgasını vuruyoruz.
Kıskanıyoruz. Öylesine kıskanıyoruz ki denizin üstünde uçan martıları bile kıskanıyoruz. Kıskançlıklarımıza neden olarak sevgimizi gösteriyoruz. Oysa kendimizi sevmiyoruz. Sevgiye ihanetler etmiyoruz. Ama sevgilerimizi tek tek öldürüp duruyor, katiller olarak yaşantımıza devam ediyoruz.
Akıllı olduğumuzu sanıyoruz.
Yanıldığımızı yüzümüze vuranlardan ise nefret ediyoruz.
Bizler mutlu olmayan özürlü insanlarız.
Gerçekten özürlü olup ama mutlu olan insanlardan bile özür dilemiyoruz.
- Aşkım kalbini kırdım.
- Hı hı aşkitom öle oldu.
- Çok özür dilerim ya.
- Hım. Öyle kuru kuruya özür dilemek olmuyor ama değil mi?
Sakızım. Ama ağzında çiğnemeye çalışıp, patlatamamış olan balonları yapmaya çabaladığın cinsinden değilim.
01/05/2011 İstanbul
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.