Herkesin Bir Savaşı Var

• 15 Nisan 2011 Cuma 18:55:36

herkesin bir savaşı var
herkesin bir kavgası...

ister, hedeflediği menzile vaktinde yetişemeyen bir özlemin sayhası olsun bunlar, ister oku hedefe nişanlıyken
yayı kopmuş bir avcı hikâyesi .
ya da bir kez daha siyahına yenilmiş bir dalmaçya ruhlu bilmem kaçıncı serzenişten biri işte.
Harabe ezgilerden süzülen garip bir muştu...
sürgün dokulu köhnemiş bir türkünün en son ve geniş tekrarlı nakaratı.

Yazıyorum,Tanrı tarafından içime ’insan payı’ olarak konmuş bir sevme güdüsünün parafına.
yazıyorum âmâ bir pazar sabahına, en az benim kadar sevimsiz döşenmiş bulutlu bir gün daha çentikleyerek.

sen serbestsin kendine hangi şıkkı yakın hissedersen seçebilirsin.

Herkesin bir savaşı var.
Ve hiç bir savaş varlığın dizlerinde düşmemiş tarihe.Açlık sefalet yoksulluk yoksunlukmuş sebep . Yok yere mi diye düşündüğüm olmuştur çokça.
Yani bir varlık sebep olurmuş buna yani o varlığın yokluğu!

kırılgan söylemleri zaiyattan saymazsam! yine de bir yerinden gülümserim tarihime. her ne kadar bana çok bonkör davranmamış olsa da talihime.
hem alnımı hem de günahlarımı aynı kalem yazacaksa hele. en az, bir payitahtı çoşkuyla ele geçirenler korkar ölümden!
çünkü o taht, her zaman payı paydasından büyük bir hedeftir. ve o paydaya oturmak hevesi de o paydan bin kez daha büyük!
büyük oynayanlar kaybetmekten korkmaz genelde ve kaybedenler kaybının iki misli oynarlar ki; gidenin yeri dolabilsin.
en iyi batan tüccarlar bilir ’ilermeyen biri geriye gidiyor demektir!’

hatırladığım hiç bir günde geri menzil saymadım seni. ve hiç bir gün makus saymadığım gibi talimi. mücadelenin boyutuyla zorluğunun izdüşümüydü
başarmanın formülü. başaramadığım için de kabahatli rakamlar değildi . o rakamlara sirayet eden kalemin mürekkebi.
bir sanatçının emek vererek ürettiği bir eseri kendi gözleriyle asla sanat eseri olmaz! birileri buna takar o etiketi. başkaları görmeli irdelemelidir
eksiğini fazlasını söylemeli.

sorarlar hep ve hiç cevap vermem. seni neden kendi içimde ve kimse bilsin tanısın istemeden sevdiğimi.
ne bir yaftaya taç takmak niyetim ne de halis bir esere kulp takmak.

günah işlemişimdir ve suçluyumdur elbet Tanrıya karşı. ama senden alacaklıyım kesin.
o günahın bir bölümüne seni gider yazmak hakkımla.
çünkü, onun verdiği ve ’paylaş’ diye vaazettiği tüm sevgilerin adresi belli.
bundaki cimriliğimin hesabı bekler elbet beni. ödeyeceğim ne düşerse payıma...
ve çok şükür aşırı kilolu değilsin !
yoksa;
işte Tanrım; verdiğin tüm duaların en çoğu bunda! diyerek nasıl taşırdım sırtımda seni!
şikayet hakkım varsa da kullanmam korkma. hem Tanrı gammazları sevmez. diyorlar bir can_evi varmış... cennet dedikleri
bir de bed_evi... cehennem! can cehenneme girerse eğer! sen kork bundan! dünyada gün görmemiş dizlerim yansa nedir ki!
ama ya sırtımdaki yük! tüm hücrelerim, yüreğim iliklerim...
neden bakıyorsun öyle! gerisi zaten benim değil ki!

herkesin bir savaşı var işte.
bir kavgası olduğu gibi...

yokluktandır demiştik ya hani savaşlar...
her kavga da bir varlık sebebiyledir!
bölüşememek paylaşamamak nedenli...
iyi kullar bölüşebilenlerdir diyor Tanrı

herkesin hayatla bir kavgası var neticede!
benim yok işte!

ben anlaştım kendimle!
sırtımdaki yükün yarısı benim,
yarısı da Tanrı’dan hediye!..

ToprağınSesi

.