KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 716 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Bizim evin halleri…. 7
Bizim evin hallerini yazmaya başlarken, sanki hep keyifli gidecek sanmıştım…
Ne çok yanılmışım…
Ben mi kendime çok güvenmişim de, her şeyin üstesinden gelirim sanmışım?
Dostlarım, yine dostlar… Çok sağolsunlar, yine yanımdalar… Da…
Oğlumla öyle problemlerim gündeme geldi ki… Ve aslında bakmayın siz benim genelde keyifli yazdığıma, çoğumuz gibi benim de çoktur üstesinden gelmem gereken problemlerim, ki, genelde problemlerle boğuşma sonucunda, aşılanmış gibi hissettiğimdendi belki de kendimi, aman, biri gelir biri gider, sen sağlam dur Gülgüncüm yeter, deyip de dururdum kendime… De…
Sıkıntılarımı paylaşmayı çok sevmediğimden midir, ki hakikaten sevmem, iki kat canım acır, hatta, sizlerde de olur mu bilmem, katlanırım, çabalarım da, birilerine anlatırken çıplak gözle mi bakarım, bilemiyorum, elimde olmadan kendi halime acırım…
Tutamam işte o anda gözyaşlarımı…
Karşıdan bakanın yerine mi koyarım kendimi, kendi gerçeğimi mi çıplak gözle görürüm, neyse ne de, elimde değil, acırım işte kendi halime, ki, kendime acımayı da sevmem…
Neyse…
Sonuç itibariyle, o çok sevdiğim evimin kalabalıklığını sevmez oldum son günlerde…
Dostlarıma olan sevgimin eksildiğinden değil elbette…
Oğlumla kol kırılır yen içinde kalır durumunu uzun zamandır yaşamayışlığımızdan mıdır, li pek de sevmezdim bu atasözünü ama, doğruymuş zannımca…
Olayı saklamak anlamında sanırdım, sanırım hatam da buradaymış, oysa… Kenetlenmenin sanırım önemini anlatmak içinmiş de, belki de bizler yanlış anladık… Ya da ben, yanlış anlamışım, en azından…
Evimizin görülmesi gerek işleri konusunda, zaman zaman oğlumla hemfikir olsak da, imdada yetişecek, o görevi dostlarımızdan birilerine devredecek, ve de dostlarımızın da seve seve, hatta oğlumun devrederken ki esprileri karşısında kahkahalarla o işleri yapanlar bulundukça, ve ben bu duruma çoğu kez gülerken, bir taraftan da endişelerimi kahkahalarımın arasında boğarken aslında ne kadar sıkıntımı bastırdığımı inanın fark etmemişim…
Küsüştüğümüz oldu zaman zaman oğlumla, tavır koymam gerektiği anlar… Koydum tavrımı tamam da, devam ettirmek bazen biraz zor oldu…
Öncelikle yapım gereği, sonralıkla da dostlar gereği…
Dostlarla gülüşüp eğlenirken, oğula küs olunamaz ki…
Dostların da zaten içi el vermez ki…
Sonuçta, ana-oğul ilişkilerimiz biraz olsun bire bir kalmamıza bağlı oldu ki, hiç zannetmeyin ki, oğluma yamanacak bir anneyimdir ben!
Tam tersidir ki, belki de en büyük endişem, onu hayatta ayakları üzerinde tek başına kalma konusunda yeterince hazırlayıp, hazırlayamamadır ki, dostlarıma ya da dostlarına pas attığı işler beni bu yüzden fazlaca endişelendirmektedirler…
En büyük temennidir ki, ne anne-baba çocuğuna, ne de çocuk anne-babaya muhtaç olsun!...
Olması gereken de budur…
Bunun sağlanması için, gerektiğinde dostların da desteği gerekir…
Bazen, taşları yerine tam anlamıyla oturtmak için ev içindeki bireylerin yalnız kalmaları da gerekir… miş…
Yeni öğrendim…
Geç kalmamışımdır umarım…
Gülgün Karaoğlu
Kasım,12/07
YORUMLAR
Allah kolaylık versin... Neler yaşadığınızı iyi kötü tahmin edebiliyorum... Benim de oğlum takıntı hastalığı ve davranış bozukluğu tedavisi görüyor... Zaman zaman ilaçlarını alma konusunda bizde problem yaşıyoruz... Çok kötü günler atlattık...
Zaman zaman tükendiğimi hissediyorum, sizdeki yaşananların çok benzerlerini bende yaşıyorum, ama umudu da tüketmemek gerekiyor. Bildiğim kadarıyla hiperaktivite yaş ilerledikçe kontrol altına alınabiliyor...
Geçmiş olsun, Allah yardımcımız olsun...
Sevgilerimle...
Tebrik ederim sizleri,mertçe sıkıntılarınızı dile getirmişsiniz,evlat ile Anne baba ilişkileri maalesef günümüzde istediği yerde değildir.sorunlar bazen kangren olmuş,fakat çözüm üretileceğine üstü küllenmiş,Yüce Rabbimiz hiç kimseyi çocuğu ile imtihan etmesin.Hiperaktivite ve davranım bozukluğu olan oğlumu 19 yıl ikamet ettiğim istanbulu,bir çok dostlarımla birlikte terk ederek uçurumun kenarından kurtararak hicret ettim.gerçi Bursadada huzurumuz pek yok ama hiç değilse oğlumuz yanımızda başka yerde kalmıyor.ilaçlarını yalvararak içiriyoruz.yinede istanbula dönmek için can atıyor.işe girmem diyor bana bakmaya mecbursunuz diyor.gece uyumuyor rahatsız ediyor.çektiklerim ciltlerce roman yazmayı gerektirir.saygı ve selamlar.Allah beterinden korusun......Ferhan
