Hiç bir kimse yok seni soracağım...

• 9 Şubat 2011 Çarşamba 14:02:26

Gideceksin yine...

Her gidişinden farklı bir gidiş olacak biliyorum...

Ellerini özleyeceğim, bakışlarını sesinin tınısı...

Farklı bir gidiş olacak bu sefer, ellerinin kahredişli sıcaklığını da yok edip gidecek avuçlarımdan.

Farklı olacak bu sefer ardından bakışlarım...
Belki boynum bükelecek, belki de ateşler basacak içimi, gözlerinden akan yaşlar olacak ki dönmeyesiye gidişini anlayacağım bu sefer...

Hiç bir kimse yok seni soracağım...

Belki bir romanın gizli cümlelerinde kalacak son düşüncelerin, ben yine bulacağım o cümleleri, altlarını çizeceğim sanki bana söylenmiş son veda seslerini arayacağım o kör cümlelerden, yine arayacağım kahredici mavileşmiş sevgiye yüzünü... Bu sefer benim yüzüm donacak ki tutamadığım ellerini düşüneceğim umulmaz bir iç yangını ile...

Ve sen uzaktan bakacaksın bana, yine o nankör cümlelerini mırıldanacak dudakların o kıvrımlerına heder olduğum dudaklarından bu sefer de acılarla yüklenmiş kelimeleri hissedeceğim, her zamanki gibi yine kızamayacağım sana...

Nankör bir bakışın ardına savuracağım bakışlarını...

Yine ters kelimeler yazamayacağım sana bitmiş bir hayatımı da anlatamayacağım ama sen hep bileceksin seni ençok sevdiğim değerlerle gizliden sevdiğimi...

Yine anlayacaksın ve yine basacaksın kahredici cümlelerin acı anlamlarının içinden yine basacaksın yüreğime... Ve ben yine sana senin için ben vardım senin için sevgiyi tanıdım diyemeyeceğim ve atacağım kendimi yine yokluk havuzuna ve yine sana yazamayacağım seni ençok ben sevdim cümlesini...

Yine gidiyorsun sevgili,
ardında bıraktığın kuru dallara basarak, yine arkana bakmadan gidiyorsun sevgili seni ben de sevdim diyemeden, yine gidiyorsun sevgili bütün yeminlerini unutarak sözverdiğin sevgiye dahil ne varsa hepsini unutarak gidiyorsun, yakıp kırıp, hislerimi bir çukurda bırakıp sesizce gidiyorsun bu sefer...

Sevgiye dahil ne kadar acıları varsa bana hediye ederek gidiyorsun arkandaki enkaza bir kova su atmadan yanışlarını seyrederek gidiyorsun ki unutulmaz aşklar hediye ettiğin bir beni unutulmazlık zirvesinde bırakarak acımasızca basarak mor damarlarıma gidiyorsun...

Ama bu sefer dönemeyeceksin biliyorum ama bu sefer dökeceksin mor kanlarımı zift kurusu asfaltlara bırakarak gidiyorsun...

Git be sevgili sonsuz aşklarında sahipçileri var ki bunu unutarak gidiyorsun...

Git be sevgili maviliğini kaybetmiş yüzlerimi geride bırakarak beni sürgündeki kimsesizliğime bırakarak git....

Mustafa Yılmaz