KARALAMA YAZILARIM/ DAN..

• 14 Ocak 2011 Cuma 21:33:21

KARALAMA YAZILARIM/ DAN..

..son sözlerini söylemeyi başaramayanlardanım maalesef ne yazık ki bir tereddüdün romanı olacak ruh dünyamın bilmecelerinden ben de çıkamıyorum .. ..nereye kondurduysam kalbimi tekrar alamıyorum .. yasını tutmadığım hiç bir sevinç yaşamadım....ne hazin değil mi ?.. ..bir türlü yerine oturmayan duygu düşüncelerimi başlayan soğuk kar ve şiddetli fırtına ile zamana gömdüğüm her şeyi yeniden gözden geçirmeye koyuldum .. ..bütün uykularımı seyrediyorum hiç birinde seni göremiyorum .. ..ne güzeldi gün doğumu ne güzeldi sevinçlerimiz...topraktan gelip toprağa gömülmek kadar muhteşem bir uyum tam bir gerçeklilik olamaz ..harika bir kavuşmadır sevgiliye ölüm ( takdiri ilahi çizgisinde ) .. ..gömülmekten farksız değil mi kentlerin kirli ilişkileri .. ..toprağın üzerini yeterince tahrip eden insan altını görmeli bence toprak onu nasıl misafir edeceğini bilecektir.. dünyanın kanburu altında ezilmekten daha iyi değil mi ? .. ..en güzel aşklar karanlık gülü gibi dolunay-yakamoz-mehtap üçgeninin merkezinden doğar ....kısa ve uzun her günümü yangınlar sarmalar geceleri bile .. ..gölgeler ve karanlıklar adamı olmuş şiirin şairi ....ilkokulda defterlerimi düşünüyorum nedense moda olmalıydı bütün öğrenciler kenarları süslerdi sayfaların ben de süslediğimi hatırlıyorum ..hakiki sevgilerin ebedi sürecek lezzetlerin yurdu ancak bize verebilir aradıklarımızı bu dünya boyutunda her türlü sürprizlere hazır olunmalı ...insanı cennetlerinden uzaklaştıran her kötü huy derin acılar yaşatan açmazları insanın karşısına diker ....şair o son bir söz nedir onu söylemeden bitirmiş şiirini hayır böyle yarım bırakarak çekip gitmemeli ... ..kalbimi çıkarıp nereye koyacağımı bilemiyorum .. ..en güzel rüyaları düşleri berbat eden karanlık bir bulut tüm güzellikleri siyaha boyarken insan.hayatın kendisine daha neleri hazırladığını bilmeli .. ..umutlarımı yenileyen kar kısa sürdü keşke bugün de yağmaya devam etseydi hava daha ılık daha berrak görünürdü .. gecelerimi kıran kırılgan ayrılık gününü bugün aklıma getirdim siyahtı simsiyah duygularımı alıp sahilin poyrazına lodosuna martıların kanatlarına serperek biraz olsun ferahlığı tattım .. ..seni bulamıyorum..dediğin gibi karıştın kalabalıklara bulamıyorum işte bu şehirde ....karanlıklar çölü düş dünyamı geziyorum çiseleyen yağmurun her bir damlası mermi olup başıma düştükçe daha çok acı veriyor yalnızlığım ..günahlarla karartılan bir kalbi düşünüyorum beyaz bir kağıda damlayan bir damla mürekkep lekesinin arttıkça sayıları ne hale gelirse kağıdın hali öyle bir kalbe sahip olmaktan Allah’a sığınırım .. ..ışık hızından daha hızla geçen bir bayram süreci yol yorgunluğu ile tamamlanmak üzere daha henüz ayaklarımız yere basmadı boşlukta yüzüyor gibi bedenlerimiz.. ..yollar biter ömür bitmez bunu gördüm bunu kavradım geçmiş yılların hesabını görürken ....boşlukta beklemek..nasıl bir hal olmalı..boşluklar bir rüya olmalı koşmak isterken koşamamak düşerken bir türlü düşememek .. bütün şehir her şey neden boşlukta benimle birlikte neden büyük bir boşluk görüyorum kimse benim gibi değil ... beklemek...beklemek hayat beklemektir sevmeyi bilmek sevilmektir .. ..sokaklar ..sokaklar..labirent olup beni yerden yere yoranlar kentin ağırlığını taşıyamayan sokaklar bir görünmez kurşun kör sokaklar .. ..ne güzel bir aydınlık var dışarıda gök parlak güneş ısıtıyor sert hava giderek yumuşayacak belki .. .giderek alışkanlık yaptı yine kaybolmak isteğim .. ..öyle kolay olmamalıydı bırakıp gidişin buna sebep olan beni hiç affetmiyorum ki ... ..kırılmak telafisi mümkün olmayacak şekilde olmamalı ....uçsuz bucaksız sevinçlerimiz olmaz bizim haddini bilen itidalli güzellikleri isteriz biz .. ..bütün kıymetli değerlerimizi yere düşürmekten başka bir şey yapmadığımızı görüyorum nice kalpleri kırdık değil mi ? ..bütün pişmanlıkları ile nereye sığdırıcağını kestiremeyen ömrünü saklayarak insan nereye gidiyor peki.. ..nasıl bir gündü soramadım rahmetli babama doğduğum günü hangi sokaktı toprak mı taşlı mıydı sokak nasıl bir evin hangi odasıydı kundağa sarıldığım ve soramadım işte çok mu kötü görünüyordum hastalandığımda ölecek bu çocuk dediklerinde....bir çöl günlüğü gibi hiç unutsuz bir an da uçsuz sevinçlere düşmek ne ise seni bir anda karşımda bulmak ...yağmur yağıyor soğuk hissettiriyor ve kış bütün ağırlığı ile yükleniyor .. kaçıncı uykulara geçmek bu neticesiz.. ..sokaklar çıkmaz sokaklar kör ve sağır öyle semtlerden geçiyorum ki gece kadar derin ve karanlık korku ve gölge dolu ... ..bu sevgi denen şey tam bir şifre çözücü .. ..sevilmek kaçınılmaz mutluluk kıymeti bilinse .. saklanmaktan yorulduğumu görüyorum .. .bugün sustu yağmur çıktı gök parlak güneş beyaz kanatlı martı deniz mavi sokaklar karanlık şehir derinden derine sessiz çığlık ....tek sermayem olmuş dilimden düşüremediğim yalnızlık ağıtları buna fena halde kızıyorum son günlerde kendimi ifade edeceğim o kadar çok zenginliğim kenarda dururken ... ..kaç parçaya ayrılmış olmalıyım bulamıyorum canımı yakan kalbi/mi.. ..her şey güzel ve temiz devam ederken aydınlık yerini karanlığa terkederken siyah bir örtü ile kapanan güzellikler sabahı ne halde bulmuşlar milyarlarca yıl...gece kimini mü’minken inkar hallerine kimini de münkir dürümündan mü’min derecesine çıkartır .. mutluluk sevinçlerin uçsuz uçuşu olmalı göklere çekilen ruhumun huzurunu nasıl anlatabilirim ki.. ..bugün yağmur yağıyor ya..!1 içim içime sığmıyor ..

14.01.2011
MUSTAFA KAYA/ ÇENGELKÖY